Trek

Wat nu? Ineens heb ik reuze trek. Voor mij is dat bijzonder want ik heb al drie maanden amper trek in wat dan ook. En als ik begin te eten, vind ik het na twee drie happen al mooi geweest. En nu ineens trek! Alles is goed, ik weet niet wat me overkomt. Ik eet er nu al dagen op los en de gewenste aankomende kilos lijken te beklijven. Ik vermoed dat de uitzaaiingen in de lever plotsklaps niet meer op de toegang tot mijn maag drukken. De kwaliteit van levenkoers schiet met procentpunten tegelijk omhoog. Ik heb me in geen maanden zo energiek gevoeld.

De downside van dit aardige neveneffect is dat volgens de radioloog, en ook volgens iedereen die een zwartwitfoto kan bekijken, de uitzaaiingen harder groeien dan de nivolumab kan stuiten. Stoppen dus maar met de immuuntherapie, teleurstelling doorslikken en snel overstappen op ander noodmiddel. De reguliere westerse wetenschap laat verstek gaan, hoe lang blijf ik hiermee goedbedoeld doorprutsen? Op de achtergrond hoor ik het dreunende geluid van de alternatieve wereld. Het wordt langzaamaan tijd voor medische zorg uit verre streken. Niet dat ik verwacht dat een wondershamaan mij in twee weken weer kakelvers krijgt, maar meer eenheid in lichaam en geest lijkt me wel wat.

Want dit stoort me. Mijn geest is absoluut niet van zins er het bijltje bij neer te leggen. Maar een opstandig deel van mijn lichaam, opgesloten in zijn hermetisch proces, denkt daar hardnekkig anders over. Dat kiest zijn eigen weg, nietsontziend, wachtend op het radicale halt vanuit mijn geest. Een torenhoog slagschip met zijn chromofobe bulklading stevent recht op mijn vlotje af. Wijkt niet naar stuur- of bakboord. Ik heb nog wat kracht om te roeien, maar ik verwacht van slimheid meer dan van mijn kracht.

Drie lichtpuntjes aan de einder, en de inmiddels goed tastbare plekken in mijn buik worden met de dag groter. Wie is er het eerst? Magere Hein is weer even uit de buurt, maar zich verstoppen kan hij niet goed. Lichtpuntje axitinib met bijwerksels past misschien niet meer in mij kwaliteit van levensstrategie, een studie in Parijs wordt best kostbaar en vermoeiend; een combinatie van alternatieve middelen lijkt voor de hand te liggen. Of niets doen en ademhalen natuurlijk. En lekker eten. En een koers bedenken voor mijn volgende trektocht.