Amateurspeurder zoekt bewijzen en vernieuwing

Een tijd geleden schreef ik onder de schuilnaam Chromofobietje. Sinds december 2015 lukt dat niet meer. Alles stokte, bloggersblok. Wat ik schreef, zag er niet uit. Duizenden woorden bleven ongezien voor het publiek. Heeft vier maanden geduurd. Toen besloot ik mijn persona opnieuw uit te vinden. Geen fobietje meer, Chromo is zat. Als niets werkt op de manier zoals het gaat, moet ik mezelf maar vernieuwen. Kijken of dat de zaak weer op gang helpt.

Voor een zinvolle medische behandeling van mijn ziekte, heeft de wetenschap even geen suggesties meer. Behalve dan: volg de ouderwetse schijf van vijf. Rook geen tabakzooi. Adem geen asbest in. Snuif geen methylethylketonen. Drink niet veel ethanol. Beweeg dertig minuten per dag. En meer van dat soort reusachtige waarheden.

Daarmee win ik geen extra tijd. Ik wil nog wel even door dus ik ga op zoek naar aanvullende hulp. Ik heb mijn lot echter goeddeels in oncologische handen gelegd. Die handen zijn nu leeg, misschien rolt er nog een studie of een trial uit de medische mouw, maar bewezen middelen zijn er niet voor mij. Evidence based medicine, dat is de rode draad in de reguliere behandeling. En daar voel ik ook wel wat voor. In de reguliere zorg werken de mensen die me mogen oplappen als ik uit de bocht vlieg. Evidence, wetenschappelijk bewijs is het paspoort om er aan deel te mogen nemen.

Geen enkel bewijs?
Ik beschik dus niet meer over zo'n paspoort met bewezen technieken. Ik reis als quasi-illegale vreemdeling door het medisch industrieel complex. Net zoals iedereen waarvoor geen vervolgbehandeling meer mogelijk is. Er blijft me nu even niets anders over dan grenzen opzoeken. Ik richt me op voeding. Mijn ziekte is gerelateerd aan mijn immuunsysteem dus alles wat mijn immuunsysteem versterkt, trekt me wel aan. Zinvol? Waarschijnlijk niet want mijn ziekte staat niet aan het begin van zijn succes maar is intussen vergevorderd. Het zou best kunnen zijn dat ik met sommige middelen het ontstaan van nieuwe problemen tegenga. Maar dat ik met grensverleggende trucs de wedstrijd met mijn ziekte ga winnen, lijkt onwaarschijnlijk. Er is althans weinig of geen bewijs voor te vinden.

Toen ik nog medicijnen gebruikte, zocht ik middelen om de bijwerkingen beter te verdragen. Om de resterende nier lekker door te spoelen raadden mijn urologen aan minstens drie liter vocht per dag te drinken. Van drie liter thee word ik wat flauw, ik zoek iets pittigers. Gember krijgt goede reviews dus ik aan de gemberthee. En dat helpt me enorm, darmen worden rustiger, misselijkheid neemt af, eetlust neemt toe. Ik lees dat er in peper veel vitamine C zit en dat het ook bekend staat om zijn ontstekingremmende werking, Bewijs? Ik kan weinig hard biomedisch bewijs vinden dus het blijft een hulpmiddel, geen genezing. Ik leg me daarbij voorlopig neer.

Simpel klokgelui, waar hangen toch die complexe klepels?
Dan komen er de steeds goedbedoelde suggesties van iedereen die zich een beetje betrokken voelt bij mijn avonturen. Een boeiende menukaart ontstaat. Bananenschillen, ontzuren, geen rood vlees, (geen) koolhydraten, natriumbicarbonaat, zwemmen in ijswater, broccoli, duizenden eenheden vitamine D, rijpe bananen, witte wijn, groene thee, nee vooral geen groene thee, kurkuma.

Kurkuma? Ook bekend als koenjit, Indische saffraan, en nog zo wat namen. Naar kurkuma wordt wel wetenschappelijk onderzoek gedaan. Raadselachtig spul, zou er daarom in India waar het veel wordt gegeten, zo weinig darmkanker voorkomen? Vermoedens, geen bewijs. Voor mij aanleiding genoeg om het in de peper-gemeberthee te doen. Ik geniet er elke morgen van, van de kleuren en smaak vooral. Eerst het geurige ritueel van gember raspen, gestampte kurkuma en fijngesneden adjuma's. Heet water erop en mijn drie liters dagrantsoen staan klaar. Dag kan beginnen. Geen bewijs, maar voor het eerst sinds tien jaar ben ik de winter griepvrij doorgekomen. Dit onbewezen toeval bevalt me genoeg om meer te willen weten over helpende voeding.

Hoe zit het met die kurkuma, hoe neem ik het op in mijn lijf? Daar blijkt een hiaat in mijn kennis. Curcumine en veel andere bestanddelen (welke delen er precies werkzaam zijn kan ik niet goed achterhalen, is niet bekend) van kurkuma zijn volstrekt niet wateroplosbaar. Die thee van mij is wat medicinale werking betreft dus kolder. Wil ik kurkuma opnemen in mijn lichaam, dan moet ik het op z'n minst aan iets vettigs binden. In de medische wereld bindt men curcumine (of andere kurkumabestanddelen) in liposomen, kleine vetbolletjes, die de stof dieper in mijn lijf moeten brengen dan tot in de darmen. Zonder maatregelen breekt krukuma namelijk snel af in de darmen en in de lever. Daarna komt er weinig van terecht in mijn lymfestelsel dus het spul komt normaal gesproken niet verder dan mijn maag en een paar meter darm.

Ik verzin een list. ik heb geen lab om kurkuma te binden aan liposomen dus ik besluit ghee en kokosolie toe te voegen aan mijn theebrouwsel. Lijkt me een logische redenering maar ik meet niks, ik weet niks. Ik doe dus maar wat. Gaat kurkuma me genezen? Daar geloof ik niets van. Remt het het ontstaan van nieuwe darmkanker? Waarschijnlijk. In Rotterdam onderzoekt o.a. prof Casper van Eijck of er heilzame werking uitgaat van kurkuma bij alvleesklierkanker. Hij lijkt me geen kwakzalver.

Andere halve waarheid
Dan de peper. Weer zoiets. Doe ik lekker pittige djuma's met massa's vitamine C in mijn thee, blijkt dat je voor een betere opname van kurkuma juist piperine moet hebben. Piperine komt niet voor in mijn adjuma's maar wel in zwarte peper. De piperine katapulteert de biobeschikbaarheid naar enorme hoogte. Wat dat ook moge betekenen voor mij. Ik ga maar eens over op gemberkurkuma met zwarte peper en citroen voor de vitamine C. Medisch haalt het misschien weinig uit, ik voel me er wel bij, het voorziet in de vloeistofbehoefte en er zit vitamine C in. Ik vertrouw mijn brouwsel nog iets meer dan de kant-en-klare preparaten uit de vakhandel. Ook zonder enig bewijs.

Wat een gestuntel. Mijn oncoloog klinkt wat meewarig. Hij verbiedt niks, totdat ik mee wil doen aan de studie. Dan moet het wel afgelopen zijn met mijn kurkuma. Stel je voor! Straks ben ik beter dan nu en dan weet niemand of dat door die medicijnen van anderhalve ton komt of door een lullig worteltje. Moeten we niet hebben. Het zou ook dus kunnen dat nieuwe medicatie iets uithaalt. Ook hiervoor bestaat enig bewijs, voor ongeveer elke vijfde gebruiker. Jammer dat ik helemaal geen gokliefhebber ben.

Ik speur nog wat verder.