Zorgcontrole

Ik heb een afspraak op Poli 54 Oncologie, bij casemanager Sylvia.
Ik kijk eigenlijk wel uit naar deze afspraak. Ik heb een folder gekregen en moet een ‘lastmeter’ invullen. Er wordt gevraagd op welke gebieden je last hebt of problemen ervaart. Heel verhelderend. Natuurlijk heb ik hier dan ook serieus aandacht aan besteed.
Ik heb het zelfs nog uitgebreid met een verslagje dat ik dan meeneem zodat ik weet dat ik alles bespreek.
Om weer terug te zijn op poli 54 is best wel confronterend.
Hier is het 3 maanden terug allemaal begonnen.

Dit is mijn eigen verslagje dat tijdens het hele gesprek in mijn broekzak blijft zitten 😊

Toevoeging invullen van de lastmeter:
- Praktische problemen heb ik niet.
- Gezins/- sociale problemen, nee
- Emotionele problemen heb ik wel
Ik voel me veel neerslachtiger en somberder dan voor mijn ziek zijn.
Ik ben bang dat de kanker terugkomt maar ik wil niet zeuren dus hou ik veel voor mijzelf en ik voel me wat meer eenzaam.
Maar eigenlijk ben ik ook wel weer heel graag alleen.
De afgelopen 2 weken was ik heel erg down en had depressieve gevoelens. Het lijkt nu weer wat beter te gaan.
- Concentratie.
Ik werk nu 2 dagen een paar uurtjes in de week.
Ik kan me niet meer zo goed focussen op mijn werk, of me er helemaal op storten.
Ik sluit graag de boel af en ga graag naar huis naar mijn veilige bubbel.
Ik schiet sneller in de stress, en ik kan daar helemaal niet goed tegen (de tranen zitten hoog).
Ik erger me vaker aan dingen en ook aan bepaalde mensen.
Mensen die energie van mij vragen daar krijg ik nu echt een hekel aan en ik mijd ze.
- Religieuze spirituele problemen
Het geloof heeft me tijdens mijn ziekte geen troost of steun gebracht.
Ik mis het zingen in het kerkkoor heel erg, het gaf me altijd veel troost en verlichting.
- Zingeving
Ik ben de zingeving van mijn leven een beetje kwijt.
Tijdens het mediteren kwam de vraag: “als alles mogelijk zou zijn wat zou jij dan het liefste willen?” Er kwam nou niet direct iets bij me naar boven. Eigenlijk is voor mij alles mogelijk, maar wat wil ik?
Ik verlang naar rust en ruimte in de natuur, de wereld is te vol.
Ik zou er wel op uit willen maar hoe dat ideale uitje eruit zou moeten zien en met wie dat weet ik dan weer niet.
Ik wil iets anders doen in mijn leven maar wat?, en hoe?
Dagelijks iets zinvols doen, mensen helpen.
- Ik heb geen energie om bijvoorbeeld in huis de schilderklus af te maken. Terwijl ik voor mijn ziek zijn hier met vol enthousiasme mee bezig was.

Dit alles bespreek ik met Sylvia. Ze luistert aandachtig en geeft hier en daar antwoord op. Het is allemaal heel normaal dat ik met deze dingen worstel. Een panklare oplossing heeft ze natuurlijk niet en dat verwacht ik ook niet. Maar ze weet me wel gerust te stellen en voor mij is het heerlijk om al mijn probleempjes eens even lekker te spuien.
Ook gaat ze me uitgebreid controleren. Ze vindt dat het litteken er heel mooi uit ziet en dat vind ik ook. Ik ben best trots op mijn lijf zo. Ze controleert mijn goede borst en mijn lymfekieren en vertelt meteen hoe ik dat zelf ook kan. Ook waar ik op moet letten bij mijn geamputeerde borst. Ze vraagt of ik nog behoefte heb aan een afspraak met een plastische chirurg. Nee, ik vind het prima zo, ik wil absoluut geen operatie als het niet echt nodig is.
Volgende week heb ik een afspraak bij een Mammacare lingeriezaak voor een uitwendige prothese.
Sylvia vindt het mooi om te zien dat ik er op deze manier mee om ga.
Toch vindt ze het noodzakelijk dat ik met mijn emotionele problemen aan de gang ga en hulp zoek. Ik had hier zelf ook al over nagedacht maar vond het toch nog een drempel. Nu zij dit zegt zie ik er zelf ook de noodzaak van in. Ik ga een afspraak maken bij de interne psycholoog van de huisartsenpraktijk.
Al met al ben ik een uur bij Sylvia geweest en het heeft me goed gedaan.
Ik krijg over een paar maanden nog een halfjaarlijkse controle bij de chirurg. Dit 2 jaar lang en daarna 3 jaar elk jaar weer bij de casemanager