hoogste punt bereikt

Na een bizarre week waarin ik vrij moe was, de griepprik mocht halen, goed naar mezelf moest luisteren en tot overmaat van ramp na een paar heerlijke uren kletsen met mijn vriendinnetje haar hondje voor onze ogen werd doodgereden... stom toeval, komen bijna nooit auto's, hond liep in de berm en precies op dat moment kwam er een auto aan.... auto reed te veel aan de linkerkant en hondje ging net even snuffelen op de weg. We raceten naar de dierenarts, maar daar zeiden ze dat ze haar sowieso niet hadden kunnen redden. Het hondje was pas een half jaar bij hun, maar zo geliefd en zo'n onderdeel van het gezin.... wat een gemis...

En dan sta je dus weer direct met twee benen tegelijk op de grond. Precies zoals ik in mijn vorige blog zei, het leven kan zomaar afgelopen zijn. We moeten koesteren wat we hebben en genieten van de dag. 

Vandaag dus met stoeltje mijn geitenterras op,s om balkje voor balkje vast te zetten voor het dak. Ik heb vier uur gedaan over het zagen (met zaagtafel) van 6 balkjes, deze vast zetten en een rijtje plankjes erop zetten die al op het terras lagen. De twee dakplaten liggen er nu wel op, maar nog niet vast... ik kon het juiste bitje niet vinden en eigenlijk was mijn lichtje ook wel uit. 

Het was een prachtige herfstdag en omdat de kinderen (buurmeisje en dochter goede vriend) samen met zus alle dieren hadden verzorgt, gepoetst, opgetuigd, wagens gepakt en weer alles opgeruimd na het rijden ook nog een mooi ritje gemaakt.

Kortom pluk de dag, een dag met een gouden randje. 

Op de foto's ziet het er geweldig uit, maar het was lastig. Ik zag er tegenop om het in mijn eentje te doen (Gerard heeft me tot nu toe geholpen maar die ging met zijn zus op pad vandaag). Ik was bang om steeds op en af het terras te moeten, onzeker of het wel mooi zou worden, maar uiteindelijk al mijn moed verzameld en mezelf een schop onder de kont gegeven. De balken had ik van de week al klaar gezet, de dakplaten waren al van anticodensvilt voorzien en verder kon ik dit heus wel. Stoeltje naast de zaagtafel (zagen gaat dus ook prima zittend :D) en ook op het terras een stoeltje neergezet, zodat ik steeds na elk balkje vastzetten even kon zitten. De meiden hebben uiteindelijk de gezaagde balken aangegeven zodat ik niet steeds erop en eraf moest. En zo deed ik het letterlijk stapje voor stapje, zo energiezuinig mogelijk en bleek het achteraf heerlijk te zijn om zo te klussen en weer een stap verder te komen! Het was dan ook wel uitmuntend klusweer!

Morgen ga ik het dak vastzetten, want bij het opruimen toch het juiste bitje geovnden. Ik was eigenlijk al te moe, dus sowieso uitgesteld tot morgen.  Als het weer meewerkt gaan Gerard en ik vrijdag en zaterdag weer samen verder en dan gaan we het frame voor de deurtjes lassen. Ik ben zo blij en trots op het resultaat. Als straks alles af is, is het echt prachtig!

Iedereen die mij goed kent lacht nu heel hard om die laatste zin..... als alles straks af is.... Nee, als het geitenhok af is, is het prachtig... klaar zal ik nooit zijn.... het volgende project staat al met 1 been in de steigers en mijn hersenen kraken over mijn plan/droom voor een heuse borstelstraat voor de dieren.... we hadden een probeersel die door het verwijderen van de oude geitentoren tijdelijk is opgeheven (tot grote ergernis van de dieren.... ze hebben nog andere borstels hangen, maar onder deze konden ze doorlopen en dat was voor hun ruggen toch wel echt geweldig lekker).... de volgende moet natuurlijk mooier, beter en groter worden.... maar ik weet nog niet precies hoe ik dat moet gaan doen.... en dat is best lastig.... gelukkig gaan we deze winter eerst nog een overkapping bouwen tussen de loods en de paddock.... dan zijn we iets minder afhankelijk van regen enzo voor hoefsmid en veearts, kunnen we droog klussen en als het te hard regent gewoon de mest daar even neerzetten zonder dat de kruiwagen meteen loeizwaar wordt.... dat betekend dat er nog genoeg puzzeltijd over is voor de borstelstraat, de overkapping is tijdens alle 'loze' zittende uren al volledig uitgetekend en uitgewerkt, dus dit komt ook wel goed. Zoals onze Johan altijd zei... elk nadeel heb zijn voordeel.

Ik zei eerder al.... ik ben mezelf weer.... mijn bouwprojecten schieten door de CLLniet op, maar wat is het heerlijk om weer in mijn hoofd te kunnen bouwen. Ik heb mezelf gemist.