de schaamte voorbij
nog 16 dagen en dan is de hoorzitting voorbij. De afgelopen weken waren intens en ik kan niet zeggen dat ik me topfit voelde... de griep die ik weken geleden had gaat niet echt over ik blijf maar kwakkelen en de gang is er nu echt helemaal uit.
De kanker kan ik niet alleen de schuld geven... die maakt het niet makkelijker, maar is niet de enige energieslurper.
De afgelopen weken ben ik vooral bezig geweest met voorbereiden op de hoorzitting. Het was traumatherapie opnieuw maar dan met nog een nieuwe laag eronder. Ik lees het boek verlamd van angst. Een boek vol herkenning, het drijft me nog meer om tot het uiterste te gaan. Dit wordt de speech van mijn leven….
Elke dag ben ik er letterlijk of figuurlijk mee bezig. Ik zie op tegen het maken van het filmpje…. Op een mooie avond na een hapje eten gaan lief en ik naar een locatie waar het misbruik plaats vond. Ik weet wat ik wil, Gerard is gespannen, bang om het niet goed te doen. Het is niet zo ingewikkeld…. Vanuit verschillende hoeken de auto die een bosje inrijdt.
Ik ben gespannen, ik voel de spanning in mijn gezicht…. Ik voel mijn lijf wat ik destijds voelde…. Een gevoel wat ik na jarenlange onderdrukking pas in de therapie kon toelaten. Zo is het filmpje een verlenging van de therapie en aan het einde als ik naar een lege auto sta te kijken en Gerard me filmt stromen de tranen over mijn wangen en krijg ik van Gerard een dikke knuffel.
Het filmen was intens, maar het ergste moet nog komen. Gerard wacht tot ik er mee kom, maar ik stel het zover mogelijk voor me uit…. We moeten aan de slag, ik heb hem nodig om dit te maken…. Maar samen dit maken betekend ook dat hij de geluidsfragmenten van mijn therapie moet horen (ik heb als traumabehandeling imaginaire exposere gehad, onderdeel is dat de sessie wordt opgenomen die je daarna liefst dagelijks moet terugluisteren om de spanning en stress in je lijf los te kunnen laten).
Ter voorbereiding op het filmpje luister ik weer alle opnames af om de juiste fragmenten eruit te halen. Het is heftig…. Ik voel de fysieke reacties tijdens de therapie opnieuw. Het is heftig, maar ook helend. Doordat ik weet wat er komt, kan ik het op de één of andere manier nu nog intenser beleven, toelaten is wellicht een beter woord… en dat toelaten van al die emoties, dat werkt helend… Voor het eerst in mijn leven durf ik gemeend hardop uit te spreken dat ik een slachtoffer ben. Het te hebben over de schaamte…
Het monteren van beeld en geluid is heftig. We bespreken het samen, Gerard is overweldigd… hij hoorde eigenlijk niets nieuws… maar de details en de emoties in mijn stem raken hem… in onze relatietherapie (nabehandeling van de traumatherapie) bespreken we dit met de psycholoog. De handvatten die hij geeft zijn geen hogere wiskunde, maar wel precies wat we nodig hebben. Gewoon een stukje erkenning en bevestiging dat we het samen goed doen.
Ter voorbereiding op de hoorzitting ga ik steeds meer vertellen aan anderen over het misbruik. Ook dat is helend… de spanning gaat eraf en hoewel het lijf nog niet echt meewil voel ik me mentaal lichter.
Na een feestje schrijf ik het eerste deel van het betoog af. Ik merk dat ik er begin te komen.
Vandaag (formeel gisteren gezien het tijdstip, maar ik moet nog naar bed, dus ik vind het toch vandaag) had ik drukke dag op werk, leuk, maar wel intensief. Nadat ik al weken gestopt ben met pijnstilling in mijn lijf om toch maar wat liever voor lever en nieren te worden ga ik vandaag toch voor de bijl. Ik slik weer paracetamol, weliswaar de kindervariant met vitamine C, maar het blijft toch weer paracetamol. Toch werkt het goed, doe ik na een dag werken toch een klusje en heb ik vanavond mijn betoog afgemaakt en opgestuurd naar slachtofferhulp waar ik ondersteuning krijg van een juriste. Echt kut dat langdurig pijnstilling slikken niet goed is en je lijf verslechterd, maar je dan toch zoveel meer kwaliteit van leven ervaart.
Toch ben ik vooral trotst! De afgelopen weken waren zwaar, maar ook open, eerlijk en helend. En ik denk dat het gelukt is om een sterk en krachtig betoog te schrijven. Helder, confronterend en recht uit het hard. Ik ben benieuwd hoeveel feedback ik krijg van slachtofferhulp. Het is geruststellend dat de film en het betoog bijna af zijn. Zouden jullie mijn betoog hier willen lezen?
Nu kan ik ontspannen en even mijn zinnen verzetten voor de 11e. Dat zal nog best rap gaan…. Mijn achterneefje is half Spaans en geheel volgens Spaanse traditie wordt hij volgende week in Spanje gedoopt… wij als Nederlandse familie haken ook aan en gaan bijna allemaal mee. Alleen mijn zus moet werken en dat is jammer. Wordt een kort maar spannend tripje waarin ik met mijn loopfiets naar Schiphol ga en de loopfiets meegaat in het ruim als alternatieve rolstoel. Ik hoop dat het goed gaat :D. Het wordt de eerste vakantie sinds mijn diagnose en de vakantie met de loopfiets…
Het is altijd fijn om hier de boel weer van je af te schrijven. Ondanks dat het al laat is en de wekker morgen best vroeg gaat geeft dit rust en verwacht ik dat de slaap mij snel zal overvallen.