De Muis....

Het is nog vroeg als ik wakker word. Ik heb geen zin om op te staan... ik voel met niet zo fit, het is nu al warm en ik lig best lekker. Ergens wil ik er wel even uit, de groenbak wordt zo geleegd, maar daar moet eigenlijk nog een lading klimop in die de boel alweer aardig overwoekert... 

Sinds januari woont Beer bij ons… Ze is al van mij (en mijn zus) sinds ze drie maanden oud is, maar voordat ze thuis kwam woonde ze ruim 12 jaar op de stal om daar de muizen en de ratten te vangen, iets wat ze dan ook met veel plezier daar altijd deed. Omdat ze ouder wordt merkten we dat ze steeds moeilijker tegen de kou kon en het ook steeds zwaarder kreeg met de terrorkaters van de overburen. Dus toen onze oude kat thuis overleed van ouderdom, mocht Beer bij ons komen wonen. We hadden gewacht tot na oud&nieuw, zodat het vuurwerkgeweld over was (de stal ligt in het buitengebied dus daar heeft ze nergens last van) en toen het begin januari ging vriezen namen we haar mee naar huis. 

Het wennen ging vrij snel, op stal had ze ook al een kattenbak voor als het hard regende of vroor dus ze voelde zich snel thuis. Ze had wat moeite met ons slaappatroon… dat vond ze maar gek en zeker in het begin maakte ze me regelmatig ’s nachts wakker om te checken of het wel goed met me ging. Beer is super sensitief, als je moet huilen komt ze je troosten en als we ruzie maken dan springt ze ertussen om te zeggen dat dat niet mag. Daarnaast is ze een echte opzichter en houdt ze alles goed in de gaten, dus zo ook ons. 

Na drie weken mag ze al helemaal alleen naar buiten en staat het kattenluik dag en nacht open. Hoewel ze het fijn vind dat ze weer naar buiten kan doet ze dat weinig en elke keer als de deur open gaat kijkt ze ons aan met een blik van ben je helemaal betoeterd om die kou in te gaan…. Inmiddels is het zomer en is ze veel buiten. Andere katten zien we nauwelijks meer in de tuin, want ons kleine straatvechtertje heeft haar zelfvertrouwen herwonnen en is heer en meester(es) in de buurt en haar territorium is inmiddels de hele straat. 

Hoe heerlijk ze het thuis ook vind…. Je merkt wel dat ze de muizen mist.. hoe trots was ze dan ook toen ze een paar maanden geleden haar eerste muis weer had gevangen. Ik lag nog in bed en hoorde aan haar gemauw meteen dat ze een muis had…. Heel lief bedoeld legde ze de dode muis onder het bed neer, maar zelfs Gerard die toch echt wel een carnivoor is had niet veel behoefde aan muis op zijn bord. 

Beer weet dat ik ziek ben, ze voelt het gewoon aan en ze kijkt me dan ook vaak vragend aan wat ze voor me kan doen…. Zo ook van de week toen ik om half zes mijn ogen open deed en zij voor me zat in bed me starend aan te kijken of het wel goed met me ging…. Ze was druk aan het nadenken hoe ze mij toch kon helpen met mijn gezondheid.

Vandaag had ze ineens het goede antwoord gevonden…. Als iemand ziek is moet diegene goed eten…. En wat is er beter voor iemands gezondheid dan een dode muis….. precies een levende…. 

Terwijl ik dus nog in bed lig te overpeinzen of ik ga opstaan, hoor ik Beer mauwend de trap op komen. Ik roep meteen naar Gerard, Beer heeft een muis…. Gerard springt op van zijn bureaustoel en ziet nog net Beer de muis loslaten in de badkamer…. De muis schiet in een hoekje en Beer heeft grote verhalen dat ze speciaal voor ons een muis heeft gevangen. In de badkamer krijgen we deze vast te pakken….

Hoe Gerard en ik die muis probeerden te vingen kan ik bijna niet in woorden uitbrengen, maar stel je twee grote en ietwat dikke mensen voor die proberen een ieniemienie muisje te vangen die de badkamer door springt…. Bij elke sprong schrikken wij ook en springen we met de muis mee…. Beer zat vanuit de hal intens tevreden te kijken naar dit tafereel. Missie geslaagd. 

We hadden de muis overigens in eerste instantie snel te pakken…. Maar bij het onderschuiven van het kartonnetje (om de muis weer levend los te laten in de tuin) ging er toch wat mis en ontsnapte de muis…. Hoe meer pogingen wij deden…. Hoe slimmer de muis werd. …

Tot op heden is elk spoor van de muis verdwenen…. 

We hopen dat Beer de muis weer vind en dan toch maar zelf opeet…. Wij hebben er niet zoveel zin in…. 

Vrolijke woensdag in deze tropische hitte…. Wij hebben de muizenjacht gestaakt vanwege de warmte…. Wordt vervolgd….

9 reacties

Heerlijk. Tranen van het lachen. Wat een situatie. Ook ik ben een beelddenker. Benieuwd naar deel 2 van je blog. 

Wij hebben net zo'n poes, alleen is ze vegetarier 🙏 Geen levende cadeau's, wel verdwijnende glimmende dingen. De vogels spelen soms zelfs met haar in onze tuin. Ze dagen haar uit. In begin was onze poes overal bang voor, gaat steeds beter. Blijft nu ook in onze tuin. Onze poes wordt in April 2 jaar. 

Laatst bewerkt: 13/08/2025 - 12:22

Geweldig.

Wij hadden ook zo'n  poes. Ving een muis en aan het mauwen hoorden we: die heeft een verrassing. Het liefst 's nachts onder het bed beginnen met het deels oppeuzelen van de gevangen prooi. Dat gekraak van de botjes.

Of de muis werd in de huiskamer los gelaten die schielijk achter de keukenplint  verdween. Als de muis dan s nachts achter de plint vandaan kwam, was de hond weer in alle staten. En de katten ondertussen buiten,  op jacht, vrijersvoeten,of krijsend hun territorium aan het verdedigen.

Laatst bewerkt: 13/08/2025 - 12:52

Geweldig! Beer komt je dan nog iets brengen, dat is wel heel erg aardig toch? 
Onze oude dame (15) komt haar vangst toen ze nog vrij kon rondlopen trots aan je laten zien. Om vervolgens heel duidelijk te maken dat het haar vangst is en dat ze niet van plan is dit te gaan delen. Op zich ook lachwekkend hoor. 

Laatst bewerkt: 13/08/2025 - 19:26