Woorden

30-07-2020

Daar is ie dan… Mijn eerste blog! Eigenlijk is het mijn 3e, want ik heb er al 2 geschreven. Als eerste ‘kale ogen’ en vervolgens ‘haarpijn’ waarin ik een kijkje in mijn ‘kanker’ wereld geef. Er klopte iets niet helemaal aan de volgorde, er miste een begin en vandaar dat deze 3e blog nu de eerste is die ik publiceer.

Woorden en teksten zijn altijd al onderdeel van mijn leven geweest. Op de middelbare school schreef ik regelmatig zelf gedichten die vervolgens gepubliceerd werden in de schoolkrant. Ik heb ook een tijd een dagboek geschreven genaamd ‘Nancy’. Tot ik erachter kwam dat het niet handig is om je gedachten en geheimen op papier te zetten, aangezien je nooit weet wie ze leest.

Begin van het jaar schreef ik een ‘wake up call’ op Facebook over het leeglopen van de winkels. Ik vond de situatie zo schrijnend dat ik gewoon iets moest doen om mensen bewust te maken van hun koopgedrag. Dit bericht is 423 keer gedeeld en alleen op de post zelf al kwamen 133 opmerkingen. Dan wel niet onder mijn naam gedeeld, maar overgenomen door een oud collega en zo op heel Facebook beland. Dat was voor mijn diagnose kanker fase 3 en voor ik van bezige bij veranderde in een patiënt. Voor ik erachter kwam dat ik een loei van een tumor van 6.8 cm in mijn borst had. Had mag ik zeggen, want na 4 zware AC chemo’s en mijn eigen ‘behandelplan’ blijkt de tumor tot ieders verbazing zo goed als verdwenen.

Mijn oud collega moedigde me meerdere malen aan om iets met mijn schrijven te gaan doen en toen ik daarover nadacht vond ik het nog niet eens zo’n gek idee. Die grote kluwen gedachten die er door mijn hoofd heen gaan, de situatie waar ik in zit en de hilarische momenten waarom ik zelf vaak het hardst moet lachen. Wel fijn om dat op papier te zetten, maar wat wil ik ermee? Als ik het publiceer is het van iedereen, mag men ook zijn of haar mening geven. Wil ik dat wel? Wil ik alles wat er in mijn hoofd omgaat wel delen met wie dan ook of wil ik het alleen voorlezen aan degenen aan wie ik het kwijt wil? Vragen waar ik nog steeds geen antwoord op heb. Aan de andere kant zou ik mijn mede lotgenoten willen inspireren en wil ik mijn verhaal best vertellen aan degenen die daar oren naar hebben. Wie weet kunnen zij hier ook een stukje steun en herkenning uithalen. De kracht van woorden is ongekend. Woorden kunnen je maken en breken als je het toelaat. Woorden kunnen iets tot een succes maken of juist niet.

‘What you see is what you get’ is een uitspraak die mij past als een jas. Ik hoef me niet anders te laten zien dan wie ik ben en heb weinig geheimen, al weet ik ook dat je niet altijd alles hoeft te vertellen. Mensen interpreteren de boel wel eens anders als ik bedoel en niet iedereen die aardig is, die is je vriend.  Als je borstkanker hebt krijg je over het algemeen 2 vragen uit je indirecte omgeving. De eerste vraag is of je borst eraf moet of dat het borstbesparend gaat worden, de tweede of je jou eigen haar nog hebt. De echte ‘Die Hards’ durven zelfs te vragen of je nog wel te genezen bent. Heel bijzonder vind ik dat. Bij de mammacare hadden ze me er al voor gewaarschuwd, dus ik was voorbereid. Nu mag ik gelukkig mijn borst houden als alles goed gaat, maar wat verschrikkelijk confronterend zijn dit soort opmerkingen. Zeker voor mensen die wel hun borst moeten verliezen. Alsof het om een kledingstuk gaat. Zelf wil ik nog helemaal niet bezig zijn met de operatie, eerst de chemo’s maar.  Mensen gaan ver om hun informatie te krijgen als je dat niet uit jezelf verteld. Nu is het vaak niet slecht bedoeld, het komt er alleen wat onhandig uit. 

Met het publiceren van mijn blog maak ik een eind aan alle woekerverhalen die woekeren als een kankergezwel door het dorp gevuld met onwaarheden en van kwaad tot erger verhalen. Men mag best weten hoe het met me gaat, maar wel graag het juiste.

De naam ‘gedachtenkracht’ kwam bij mij op toen ik een naam moest verzinnen voor deze blog. Ik ben ervan overtuigd dat je voor een groot gedeelte je lot zelf in handen hebt door je eigen gedachten. ‘Je bent wat je denkt’ zeg ik dan of ‘je trekt aan wat je bezig houd’. Zorg dat het positief is en geloof er met volle overtuiging in. Dat is makkelijk gezegd, maar door positief te denken gaat alles een stuk beter en helpt het zelfs de diagnose borstkanker fase 3 te kunnen dragen.

Voor meer blogs, kijk dan op: Gedachtenkracht.blog