Bucketlist

24-08-2021

Toen ik vorig jaar ziek was heb ik een bucketlist gemaakt van de dingen die ik nog graag eens in mijn leven zou willen doen. Vroeger vond ik het altijd maar overdreven en aanstellerig, maar tijdens mijn behandelingen hielp het me om vooruit te kijken en om toekomstplannen te maken. Het gevoel dat er ook iets na mijn ziekte en het behandeltraject kwam, iets om naar toe te kunnen leven. Het is altijd goed om plannen te maken en dromen te hebben,  hoe ziek je ook bent.  Om te genieten van het positieve gevoel wat dat met zich meebrengt. 

Met stip op 1 staat op mijn lijst: gezond en gelukkig heel oud worden met mijn dierbaren. Het mogen meemaken hoe onze kinderen hun eigen gezin stichten en ooit een hele oude fitte oma worden. Na zo’n jaar zie ik dat niet meer als vanzelfsprekend.  Men zegt altijd wel dat gezondheid niet vanzelfsprekend is, maar je komt er pas echt achter als je geen ‘invloed’ meer op je eigen hebt.  

Op mijn lijst stond ook mountainbiken,  al dan niet met ons gezin. Hier heb ik tijdens onze afgelopen vakantie een vinkje achter mogen zetten.  Samen met manlief heb ik twee keer een tocht gemaakt. De eerste merendeel onverhard en op het strand (wat helemaal niet mocht bleek achteraf) en de tweede ruim 30 km verhard langs de prachtige natuur van de noord Hollandse kust. Ik was direct verkocht en heb besloten mijn fragiele racefiets in te ruilen voor zo’n stoere stevige mountainbike.

We hebben er een gezellige middag  van gemaakt met tussendoor een drankje aan het strand.  Het was leuk om dit met mijn man samen te doen.  Hij is een fanatiek mountainbiker en gaf me goede tips.  De meest voorkomende die ik hoorde was: “je moet hem lichter zetten!!!” als we weer tegen een steile helling aanklommen. Ik ben namelijk net zo’n oude diesel die alle beenspieren op volle kracht zet om die heuvel op te komen.  Het kan zoveel makkelijker als je hem wat lichter zet, maar ik ben geen watje.  Mooie metafoor ;D

Ik moet zeggen dat mijn conditie top is en daar ben ik superblij mee.  Daar werk ik 3 keer per week hard voor in de sportschool en dat werpt beslist zijn vruchten af. Sport is een van de rode draden door mijn leven, het heeft me een anker gegeven tijdens de storm die de kanker met zich meebracht. Het heeft me er doorheen gesleept en mijn mindset fit gehouden op de momenten dat mijn lijf zo ziek was.

 Wel heb ik gemerkt dat een tocht van 30 km de limiet is voor mij op dit moment. Eigenlijk ging ik over mijn grens en dat heb ik ook gemerkt. We zouden 25 km, maar door een verkeerde afslag en mijn koppigheid om beslist langs de kust te willen,  kwamen er  nog 5 extra bij.  Ik was dwars door,  kon geen pap meer zeggen, maar gelukkig herstelde ik snel weer en de prachtige natuur tijdens de tocht was het zeker waard.

Op mijn bucketlist staan grote en kleine wensen. Zo zou ik dolgraag mijn vriendin die aan de andere kant van het land woont na jaren weer eens willen zien,  maar ook het noorderlicht,  een Nijl cruise door Egypte en leren surfen.  Vroeger thuis hadden wij een surfplank, maar tegen de tijd dat ik bij de giek kon was iedereen uitgesurft en werd ie verkocht. Daardoor heb ik het nooit kunnen leren, ik kwam een heel eind vooruit, maar nooit meer terug. Het lijkt me heerlijk om het zeil uit het water te trekken, over de golven te surfen en de kracht van de wind te voelen met de zon in mijn gezicht.  Het water trekt mij altijd, het voelt als thuiskomen.  

Er zullen dingen afgevinkt worden van mijn lijst en dingen bijgeplaatst en misschien zullen er ook wensen veranderen. Mooie dingen doen met elkaar of soms juist alleen, optimaal genieten van alles wat het leven bied.  Dromen najagen en ondertussen met beide voeten op de grond staan.

http://gedachtenkracht.blog