Pre-bestraling

Diepe zucht.....

Ik voel me als een brugsmurf die de eerste lesdag tegemoet gaat. Je weet niet helemaal wat je moet verwachten, voelt je onzeker en blijft maar controleren of je de juiste dingen bij je hebt. Gelukkig ben ik niet de enige. Rik is net zo gespannen als ik ben. Voor hem is het misschien wel erger. Hij moet weer afwachten en toekijken hoe het met mij gaat. Eerst de klap van het doodvonnis verwerken, daarna aanzien dat je vrouw steeds zieker wordt van de happy chemo ( die alsof het niet leuk genoeg is ook nog eens qua humeur niet meer te volgen is).

Het meest kloterige is dat ik me nu eindelijk weer een beetje goed ga voelen. Dat maakt het nu dubbel zwaar. Ik voel me goed, net als voor de eerste chemo. Hoppa, gooi er maar weer een dosis gif tegenaan. Gegarandeerd succes ( mmm, laten we het hopen). We rollen van onzekerheid in onzekerheid en er zijn momenten dat ik mezelf niet meer herken.

Schema van vandaag:

Rond half 12 bloedprikken.

Tien over 12 bestraling, schema komende week ontvangen.

1 uur gesprek longarts ( geen idee waarom).

Tot die tijd rommel ik maar iets aan. Moet foto's inscannen die Aartje heeft gebracht. Zo lief! Ik was haar bruidsmeisje, heel lang geleden. Had daar geen foto's van. Vandaar dat zij het trouwalbum heeft gebracht. Stom dat ik daar nu pas de tijd voor vrijmaak. Ik moet wel zonder enige vorm van ijdelheid beamen dat ik het meest schattige bruidsmeisje ooit ben:)