Lijstjes en nesteldrang

Nu de behandelingen achter de rug zijn, neemt een unheimisch gevoel bezit van mij. Het gevoel wordt minder als ik ver weg van huis ben. Het liefst in een voor mij vreemde omgeving. Alle nieuwe dingen die ik daar zie, meemaak verjagen het rusteloze ietwat opgejaagde gevoel. Zodra het vliegtuig landt op Nederlandse bodem plopt mijn hoofd weer vol met duizend en een gedachten. Dat volle hoofd zorgt ervoor dat ik helemaal niets meer doe. Ik wil teveel en het liefst meteen. Erg frustrerend omdat ik nu eenmaal niet alles tegelijk kan doen. Al zou ik het al kunnen doen dan zitten mijn lijf en/ of mijn hersenen me in de weg. Ik jaag mezelf zo met een vaart in een vicieuze cirkel. Hoogste tijd om mezelf eruit te zwiepen.

Ik een "natuurlijke chaoot" ben lijstjes aan het maken. Gewoon omdat ik grip probeer te krijgen op de seconden, minuten, uren, dagen die langs mij voorbijvliegen, zonder dat ik er deel van ben. Aan mijn naaste omgeving merk ik dat er zoiets als tijd bestaat. Mensen gaan werken, doen hun hobby's, hebben hun vertier. Ik hobbel zoveel mogelijk meer, maar vaak voor spek en bonen.

Het lijkt een beetje op een gymles. Je staat maar in het rijtje te wachten tot je wordt uitgekozen. Als je pech hebt behoor je tot de laatsten en weet je dat je mee mag doen omdat er nu eenmaal geen andere keuze meer was. Je speelt het spel, rent je helemaal suf om uiteindelijk te moeten toegeven dat je eigenlijk helemaal geen deel uitmaakte van het spel. Natuurlijk zijn de teamgenoten stuk voor stuk zeer meelevend en vertellen ze je dat je veel hebt gedaan voor de teamspirit. Positief, dapper en een volhouder zijn termen die ze gebruiken en niemand durft te zeggen dat je als een dweil door het speelveld zwabberde. Terwijl je zelf dondersgoed weet dat het niet meer is wat het ooit was op het speelveld.

Lijstjes dus! Een opgeruimd speelveld heb ik nodig om het langer vol te houden tijdens het spel. Alle obstakels aan de kant of in de vuilnisbak. Bovenaan mijn lijstje staat “een opgeruimd, overzichtelijk huis”. Klinkt op zich vrij eenvoudig, maar het mag natuurlijk niet te klinisch worden en het moet vt-wonen waardig zijnJ. Mijn arme teamgenoten werden aan het werk gezet. Werkelijk alles is verplaatst tot aan de hanglampen toe! Het was een ouderwetse klus dag, compleet met kleine rampjes. (dwars door de muur heen boren, zodat we ineens in onze gang konden kijken vanuit de kamer)

Ik heb kastjes geleegd en letterlijk en figuurlijk ruimte gemaakt. Veel van mijn spullen weggegooid en andere spullen weer liefdevol teruggelegd. Wat er nu nog is doet er echt toe en wordt recht aan gedaan.

Mijn nesteldrang suddert nog even door. Er moeten nog wat spullen worden aangeschaft en ik ben bezig met een “timmer een prullenrek project “. Mijn iMac ben ik compleet aan het opschonen. Alle onnodige troep en documenten worden met een goed gevoel in de prullenbak gesleept. Ik heb me volledig overgegeven aan de nesteldrang en kan nu al intens genieten van de opgeruimde en gezellige cocon die we gemaakt hebben.

Nu mijn huis weer overzichtelijk en knus is, kan ik me eindelijk ook weer tot andere dingen zetten. Het fotoboek van de vakantie is bijna klaar, de foto/verhalen boeken voor de kinderen krijgen vorm, mailtjes worden eindelijk verstuurd ( # 3,4,5 van mijn lijstje) Het speelveld is weer klaar voor mij en ik voel me met vlagen de aanvoerder.

“ Mijn bezigheden zo verdelen dat ik ’s avonds niet meer om 7 uur naar bed wil”

wordt vervolgd………………..