"keek op de week"

Soms heb je dat. Je kruipt de week in, met de moed in de schoenen en loopt fier rechtop de week weer uit.
Deze week was zo’n week.

Maandag gingen we gedrieën richting de aula waar de afscheidsdienst van mijn maatje werd gehouden. Indrukwekkend en hem waardig. En zo dichtbij. Als ik een wielrenner voorbij zie komen, denk ik aan mijn maatje. Ik ben dankbaar dat hij rust heeft nu.

Dinsdag was een kwakkeldag. Moe, moeier, uitgeput. De zeurende pijn in mijn ribben maakt dat ik futloos ben, futloos doe en futloos denk. AndersomDenken dan maar weer. Zonder pijn geen gein, of zoiets. Of gewoon maar weer eens paracetamol gaan slikken en proberen een nacht goed te slapen. Op tijd naar bed dus, om de hoestbui voor te zijn:)

Woensdag werd adem in en adem uit dag. Goed gesprek met mijn haptonoom. Even mijn zorgen hardop zeggen. Gedachten op een rijtje krijgen en ontspannen. Even jezelf een schouderklopje geven, om weer volle kracht vooruit te kunnen.

Donderdag werd, ik heb geen idee wat ik gedaan heb dag. Wel even naar de fysio geweest. Weinig sport veel geklets. Soms heb je dat nodig.

Vrijdag werd mozaïekdag. Samen met mijn nichtje project “pimp de grafsteen”. Na lang wikken en wegen hebben we besloten om toch de steen van Remco tijdelijk op ons graf te plaatsen. Beiden vinden we het inmiddels een spuuglelijke en sombere stuk steen, maar we wisten zo snel ook niet wat we er anders mee moesten doen. Tja, in de tuin zetten. Dat ging zelfs mij iets te ver :). Inmiddels is de vlinder bijna klaar, en moet ik als een speer een glasplaat gaan regelen. (uh, glasplaat? Ik heb bedacht om op glas te gaan mozaïeken. Kan ik mooi thuis doen om later op de deksteen te leggen. )

Een heerlijk avondje met een hele goede vriend en zijn vriendin doorgebracht. Zo’n avond die je weer energie geeft, gewoon omdat je het eens niet een keer over kanker hebt én omdat het eten zalig was.

Zaterdag, oef vrijdag was het wel laat dag. In mijn uppie naar Tilburg gesjeesd. Om zoonlief een dikke smakkerd te geven, nadat hij gefietst had voor het goede doel. Geld inzamelen voor onderzoek naar kanker. Terwijl hij aan het zweten was, heb ik het heel gezellig gehad met mijn schoondochter. Top dag! Ik heb zelfs genoten van het alleen in die auto zitten. Helemaal zen :)

Zondag, rust uit dag. Lang en goed geslapen. Geen dromen, geen zweetbuien en geen pijn in de ribben. Geruststellend idee. Het kan! Gewoon slapen, af en toe wakker worden om daarna weer zachtjes in slaap te vallen. Het hoogtepunt van de dag was klein. Dom Mario Kart spelen met dochterlief. Heel gezellig, ook al heb ik zo’n beetje alle races verloren.

Maar wat zat er nu in mijn gedachten?
Veel.
De zeurende pijn in mijn ribben baart mij toch enige zorgen. Aankomende week de huisarts daar maar mee lastigvallen.
Bovenop het verlies van mijn maatje kreeg ik deze week een persoonlijk bericht van iemand. Zijn laatste bericht. Heftig. Iemand die afscheid neemt van je omdat het einde nabij is. Ik ben er nog steeds stil van. Een moedig, eerlijk en open mens. Hij is in mijn gedachten. Ik hoop dat er zoiets bestaat als telepathie, zodat hij weet dat ik aan hem en de zijnen denk.
Een ander bericht ging over een “promotie” filmpje en of ik daaraan mee wilde werken. Tuurlijk heb ik ja gezegd. Ik denk dat het belangrijk is dat kanker en dan met name longkanker een gezicht krijgt. Ik ben dan wel geen Thé Lau, maar kan wel een steentje bijdragen hieraan.
Verder mag ik waarschijnlijk gaan bloggen voor NKF over onderzoek naar kanker. Daarvoor reis ik binnenkort af naar hun hoofdkantoor in Utrecht om het één en ander door te spreken.
Kortom, ik ga (voor mijn gevoel) weer zinnige dingen doen.

Een keek op de voorbije week. Op naar de volgende!