Het sentiment ligt op de loer
Nu ben ik altijd nogal een nuchter typetje geweest. Zo iemand van de categorie "doordouwer en niet zeuren maar doen". Terwijl ik bezig was de wereld te redden was er geen plek en tijd voor eigen sentimenteel geneuzel. Wel voor anderen. Ik kan heel empathisch zijn, uren naar problemen luisteren en schijnbaar de juiste dingen zeggen.
Met verbazing ( en soms verbijstering) heb ik altijd naar vrienden, bekenden en familieleden gekeken die in no time de waterkraan konden opendraaien. Zo kan ik me nog herinneren dat een collega ( die waarschijnlijk aandelen had bij het waterschap) huilend in het kantoor zat. Het konijn was doodgegaan. Rot natuurlijk, maar ze mocht naar huis om hiervan te herstellen, mijn collega's wilden een soort van condolatiekaart sturen en een bos bloemen. Ergens heb ik het idee dat jullie wel snappen dat het hier ging om een vrouwenteam. :) Pfff, ik val nu nog van mijn stoel als ik eraan terug denk en moet net als toen het vervelende deuntje van "flappie" weer uit mijn hoofd zien te krijgen.
Over the top sentimenteel zijn, ik kan er niets mee!
Het is dus voor mij een vreemde gewaarwording dat ik nu zelf zo'n hysterische dramaqueen ben geworden, compleet met een onuitputelijke bron waterlanders. Zoiets als waar Spa blauw de flesjes laat vullen, alleen dan duizend maal groter :). Het vervelende van zo'n bron is dat je hem niet uit kan zetten. Het borrelt maar door, op zoek naar een uitgang. Ik kan bij wijze van spreken in tranen uitbarsten bij het zien van tv reclames. Vaak heeft het te maken dat er iets te zien is wat mij doet terugdenken aan vroegere tijden. Zelfs de dreft reclame doet mij weemoedig sniffen omdat ik vroeger met mijn dochter het aanrecht vol afwasmiddel smeerde omdat je daar dan zo leuk op kon tekenen met je vingers :) ( zeg niet dat ik niet creatief ben, lol)
De triggers zijn oneindig: muziek, gebaren, bloemen, kunst tot en met de gewone dagelijkse bezigheden. Ik vind het maar lastig en moeilijk te handelen.
Soms laat ik het toe, soms slik ik het weg. Het past nog niet bij mij en hopelijk krijg ik de tijd om ook dit onderdeel van mezelf te laten worden.
Nu eerst maar mijn koffertje inpakken. Ik ga op sentimental journey met mijn zus.
Het zal wel weer janken worden de komende dagen :).
Met verbazing ( en soms verbijstering) heb ik altijd naar vrienden, bekenden en familieleden gekeken die in no time de waterkraan konden opendraaien. Zo kan ik me nog herinneren dat een collega ( die waarschijnlijk aandelen had bij het waterschap) huilend in het kantoor zat. Het konijn was doodgegaan. Rot natuurlijk, maar ze mocht naar huis om hiervan te herstellen, mijn collega's wilden een soort van condolatiekaart sturen en een bos bloemen. Ergens heb ik het idee dat jullie wel snappen dat het hier ging om een vrouwenteam. :) Pfff, ik val nu nog van mijn stoel als ik eraan terug denk en moet net als toen het vervelende deuntje van "flappie" weer uit mijn hoofd zien te krijgen.
Over the top sentimenteel zijn, ik kan er niets mee!
Het is dus voor mij een vreemde gewaarwording dat ik nu zelf zo'n hysterische dramaqueen ben geworden, compleet met een onuitputelijke bron waterlanders. Zoiets als waar Spa blauw de flesjes laat vullen, alleen dan duizend maal groter :). Het vervelende van zo'n bron is dat je hem niet uit kan zetten. Het borrelt maar door, op zoek naar een uitgang. Ik kan bij wijze van spreken in tranen uitbarsten bij het zien van tv reclames. Vaak heeft het te maken dat er iets te zien is wat mij doet terugdenken aan vroegere tijden. Zelfs de dreft reclame doet mij weemoedig sniffen omdat ik vroeger met mijn dochter het aanrecht vol afwasmiddel smeerde omdat je daar dan zo leuk op kon tekenen met je vingers :) ( zeg niet dat ik niet creatief ben, lol)
De triggers zijn oneindig: muziek, gebaren, bloemen, kunst tot en met de gewone dagelijkse bezigheden. Ik vind het maar lastig en moeilijk te handelen.
Soms laat ik het toe, soms slik ik het weg. Het past nog niet bij mij en hopelijk krijg ik de tijd om ook dit onderdeel van mezelf te laten worden.
Nu eerst maar mijn koffertje inpakken. Ik ga op sentimental journey met mijn zus.
Het zal wel weer janken worden de komende dagen :).