Vermoeidheid

Vermoeidheid is een ongrijpbaar fenomeen. Het komt op onverwachte momenten en valt als een zware deken over me heen. Het is geen voldane vermoeidheid zoals na het sporten of een slome vermoeidheid zoals wanneer je je verveelt. Soms heb ik niet eens in de gaten dat ik moe ben, maar attendeert een emotionele uitbarsting me erop dat ik oververmoeid ben. Ik krijg dan hoofdpijn en ben tot bijna niets meer in staat. Het is vooral een vermoeidheid van het hoofd; ik ben dan als een trage computer die vastloopt, de aansturing blokkeert en het is moeilijk om me te concentreren. In gesprekken neem ik niet meer op wat er wordt gezegd en ik kan nauwelijks nog logisch nadenken. Een boodschappenlijstje samenstellen is dan ineens een moeizaam project. Televisie kijken of muziek luisteren leidt in zulke situaties tot overprikkeling en maakt het alleen maar erger. De beste remedie is dan om op mijn bed in de woonkamer te gaan liggen en te kijken naar de wolken in de lucht. Vreemd genoeg is het lastig in slaap te vallen als ik zo moe ben.

De vermoeidheid kan net zo snel als ze komt opzetten ook weer verdwijnen. Ik heb inmiddels geleerd me er aan over te geven, dat werkt het beste. Gewoon even rusten en wachten tot er weer energie is om iets te doen. Bezoekers merken meestal niet dat ik moe ben, want het is aan de buitenkant niet te zien en vaak heb ik van tevoren gerust, zodat ik fit ben voor het bezoek waar ik me op heb verheugd. Ik plan mijn bezoek zorgvuldig, zodat het niet teveel voor mij wordt. Ik kan nu eenmaal heel weinig doen op een dag en moet bewust kiezen waar ik mijn energie aan besteed.