Rollende steen

Ik zit in de tweede week van mijn tweede chemokuur. Mijn witte en rode bloedcellen zijn nu op zijn laagst. De dipperiode noemen ze dat. Ik merk dat aan een hoge, onregelmatige hartslag. Een hart dat als een razende bonkt bij ook maar de geringste inspanning. Vandaag heb ik er ook hoofdpijn bij. Telkens als ik mijn hoofd beweeg is het net of er een rollende steen in zit, die dan tegen de zijkant van mijn hoofd bonkt.

Als een opgerolde foetus ga ik met mijn lila nachtmutsje op het bed in de kamer liggen, dekentje over en mijn kleine chemo knuffelhondje in mijn armen. Ik staar naar de troosteloze, grijze lucht. Ik hoop dat het morgen weer beter gaat.