Aandacht

Een van de voordelen van kanker is de enorme aandacht die je krijgt. Neem bijvoorbeeld de huisarts. Daar stond ik altijd met vijf minuten weer buiten, nu komt ze om de zes weken bij me thuis op bezoek voor een gesprek. We praten over alles wat me bezig houdt; van wat het verlies van haren met je doet tot euthanasie en waardig sterven aan toe. Ook schrijft ze me handige middeltjes voor, dingen die van pas kunnen komen, zoals ooggel omdat je oogslijmvlies heel droog kan worden of lactulose siroop voor het geval ik weer last krijg van verstopping. ‘Je kunt het maar beter in huis hebben’, zei ze.

Ook door het ziekenhuis word je als kankerpatiënt met zekere egards behandeld. Zo heb ik een hotline met de oncologie afdeling die ik 24/7 mag bellen, ook ’s nachts of in het weekend, met allerlei vragen die ik heb. Belt u liever te vaak dan te weinig werd me verzekerd door een vriendelijke verpleegkundige. Zo had ik laatst last van verstopping. Ik was al twee dagen bezig met verwoede pogingen die tot niets hadden geleid, ik was er naar van, had er kramp van in mijn benen, toen ik toch maar enigszins aarzelend besloot de hotline te bellen voor raad. De verpleegkundige hoorde mijn verhaal aan en speelde dit door aan een arts, die me even later terugbelde en me drie opties voorlegde. Kijk dat heb ik graag, dat er met mij wordt overlegd en dat ik als patiënt zomaar mag kiezen uit drie opties. Optie C was bijvoorbeeld naar de eerste hulp komen voor een klysma. Ik koos voor optie B, het-doe-het-zelf-pakket, dat een goede keus bleek te zijn. Een half uurtje later lag ik opgelucht, maar uitgeput van de zware bevalling, bij te komen op bed.

In tijden van nood leer je je vrienden kennen, zeggen ze wel eens, en dat kan ik volledig beamen. Natuurlijk ken ik mijn vrienden al goed, maar toch weten ze me telkens weer aangenaam te verrassen met hun creatieve cadeautjes, moed insprekende boodschappen en de dingen die ze bedenken om me te ondersteunen. Zo zijn er vrienden die eens per twee weken boodschappen doen en een heerlijke maaltijd bereiden die we samen opeten. Zo ligt mijn diepvries vol met gezonde, versbereide soepjes, hartige taartjes en kippenragout, allemaal bereid door een andere vriendin, die ook nog eens heerlijke appeltaarten voor me bakt, die haar man dan bij me langs brengt. Als ik wil kan ik ook zomaar ‘s avonds bij hen aanschuiven voor een warme maaltijd.

Mensen schrijven mooie songteksten en gedichten, sturen humoristische boeken om me aan het lachen te maken, of juist spannende boeken voor mijn e-boek, lenen hun mooiste films aan me uit en kopen lieve, prachtige, ontroerende cadeautjes waar ze me blij mee maken. Zo heb ik een ‘chemo-hondje’, een zachte knuffel die me troost als ik verdrietig ben en die mee gaat naar de chemokuren, een houten boeddha die staat voor rust en vertrouwen in jezelf, een kleine geluksboeddha, een beeldje met dolfijnen, een steen van rozenkwarts en een steen van aventurijn, zelfgemaakte loomie-armbandjes, kindertekeningen, een ‘kraampakket’ met een zacht dekentje, zelfgemaakte voetencrème en een korte cursus voetzool reflexologie voor Frans, voetenbaden met ontgiftingszout en kruidenzakjes, een bokshandschoen om mijn woede en frustratie te uiten, een heerlijk douche verwenpakket met scrub, douchegel en olie, een pakketje om zelf verse muntthee te maken, moeder-aarde-kaarten, een bergkristallen hartje voor om mijn nek, een rozenkwarts hanger, diverse boekjes met titels als ‘vertrouwen’, ’sterkte’ en ‘raad eens hoeveel ik van je hou’, een verrassingspakket met recepten, ingrediënten en herinneringen aan Samos inclusief wijn, een pyjama met warme sokken, zelfgemaakte auraspray, etherische olie met lekkere geurtjes en nog veel meer waar ik nu even niet op kan komen, maar waar ik ook blij mee ben. Als laatste wil ik nog het ‘Leefpakket’ noemen, dat ineens op de stoep stond en waar allemaal kaartjes in zitten die ik kan inwisselen, zoals een keertje strijken, een lekkere lunch bereiden, samen een wandeling maken. Echt, ik ben verrast door de originaliteit en veelzijdigheid, door alles wat mensen voor me bedenken.

Uit onderzoek komt naar voren dat sociale steun van familie en vrienden een belangrijke rol speelt bij de overlevingskansen van vrouwen met borstkanker. Hoe meer steun een vrouw ervaart, hoe hoger haar kans is om tien jaar na de borstkanker nog in leven te zijn. Nou dat zit bij mij wel goed. Met alle aandacht en attenties die ik krijg zou ik minstens 120 jaar oud moeten worden.

Sinds het begin van mijn ziekte heb ik altijd minstens één vers boeket in de vaas staan om van te genieten. Eens in de zoveel tijd krijg ik zelfs bloemen uit Darwin, van onze vrienden uit Australië. En dan zijn er nog de dagelijkse appjes met teksten als ‘ik denk aan je’, ‘ik stuur je een knuffel’ of ‘licht en liefde voor jou’. Mensen branden kaarsen, bidden, geven wekelijks dolfijnenhealingen, nemen me mee in hun meditatie, regelen dagelijkse reiki-sessies voor mij, zetten me in het licht.

Laatst vroeg een vriendin aan mij: ‘vind je het lastig dat mensen iets voor je willen doen? Ik bedoel kun je het ontvangen, vind je dat niet moeilijk?’. Huh, moeilijk om te ontvangen? Nee, joh, ik vind het héérlijk al die aandacht, zalig al die mensen die speciaal voor mij iets doen, die rekening houden met al mijn wensen. Ik hoef maar te kicken of het wordt geregeld. Ik voel me net Queen Sheba die op al haar wenken wordt bediend.

Ik begin nu te begrijpen wat ze in de coaching bedoelen met ‘ziektewinst’. Dat zijn mensen die weliswaar verschijnselen hebben waar ze last van hebben, maar niet beter worden, omdat het ziek zijn hen teveel voordeel oplevert in de vorm van aandacht. Ik moest ook denken aan een gesprek dat ik had met een vrouw die een aantal jaren terug borstkanker heeft gehad. Ze zei: ‘de chemo was pittig, heel pittig, maar de moeilijkste periode vond ik echt toen de behandeling was afgerond, toen moest ik ineens alles weer alleen doen. Hé?, dacht ik toen, maar nu snap ik het wel. Ik denk dat ik straks ook moet afkicken van alle aandacht. Dat het lastig is om weer terug te gaan naar ‘back to normal’. Maar voorlopig ga ik nog lang en schaamteloos genieten van al die aandacht!