Wie ben ik.....en de diagnoseperiode
Hallo lotgenoten.
Ik ben een alleenstaande moeder van 51 jaar ,2 kinderen van 22 en 26 beide wonen al op zichzelf.
Woensdag 27 februari voelde ik mijn linkerborst erg trekken wat best pijnlijk was na zelfcontrole voelde ik iets wat er niet hoort te zitten .Volgende dag de huisarts gebeld (dag er na kon ik al terecht )en die heeft mij doorverwezen voor verder onderzoek in het ziekenhuis.Kon daar 4 maart al terecht
Tja en dan .....met de gedachten dat het een cyste of een vetbult zou kunnen zijn krijg je na de mammografie, echo toch te horen... het is niet goed.!
Mijn wereld zakte letterlijk en figuurlijk in elkaar.Er werden gelijk biopten van genomen en dan maar wachten op de uitslag.....7 maart weer naar het ziekenhuis en dan krijg je de uitslag mevrouw u heeft borstkanker dan krijg je een gesprek wat je allemaal te wachten staat het hele pakket.Het hele gesprek weinig van meegekregen gelukkig had ik ondersteuning bij me.
Eerste wat ik vroeg wordt ik kaal???Antwoordt was ja en toen was ik leeg kon alleen maar huilen.
10 maart weer naar ziekenhuis onderzoeken.
12 maart goh ja weer naar het ziekenhuis petscan en de mri en tja weer wachten op de uitslagen.
14 maart moeilijk maar naar een haarwerkspecialist geweest info vragen en een haarwerk uitgezocht.En smiddags uitslag petscan en mri.Gelukkig geen uitzaaiingingen verder in het lichaam maar wel onder mijn linker okselklieren en mw we hebben helaas ook wat gezien aan de rechterkant... (neeeeeehhh ook dat nog)
17 maart weer naar ziekenhuis echo en biopten rechterkant en biopten okselklieren links.
20 maart uitslag ziekenhuis helaas met het bericht ook aan de rechterkant is een tumor gevonden, ik was helemaal leeg alleen maar huilen...
24maart ziekenhuis de chipjes worden overal geplaats en nog een biopt van de rechterkant(links 2 chips rechts 1 en 2 in mijn oksel) Ondertussen waren mijn borsten bond en blauw.
27 maart weer naar ziekenhuis herhalings gesprek en over de eerste chemokuren die gaan komen de beruchte ACkuren 4x en dan 12 paclittaxel kuren.
Maart 2025 staat in het teken van veel verdriet onzekerheden,ziekenhuisbezoeken,onderzoekenen etc etc
Wereld staat op de kop
Wordt vervolgd.....
3 reacties
Beste Angel,
Begrijpelijk dat jou wereld op zn kop staat. Ook nog aan 2 kanten borstkanker, hoe is het mogelijk hé. Je zit nu midden in de behandelingen en wordt, ergens, een beetje, of helemaal geleefd. Tenminste, zo heb ik het in 2021 wel ervaren. Je leeft van behandeling naar behandeling en het is niet te overzien. Dat kan ook niet immers. Wat ik wel hoop is dat ze bij jou op de afdeling van behandeling net zo "lief" zijn als waar ik was. Gelukkig zijn er ook veel adviezen betreffende misselijkheid en andere zaken. Praat erover en geef het aan hoor. Er is een luisterend oor en veel begrip. Wees lief voor jezelf en probeer vooral positief te denken. Dat heeft mij enorm geholpen. Zo ook de oncologische fysio in het ziekenhuis. Met lotgenoten bewegen en praten. Het helpt echt. Ik wens jou het allerbeste en veel goeds toe hoor.
Groet Hillie, bijnaam kattenbelletje.
Dankjewel voor je reactie Hillie.
De eerste weken was inderdaad een ramp emoties vliegen werkelijk alle kanten op.Je bent ook overal mee bezig in gedachten wat als ....hoe ga ik reageren op de behandelingen,wat voor operatie gaat het worden etc etc Tot op gegeven moment dat je denkt nu is het genoeg geweest STAP VOOR STAP de behandelingen ondergaan ,sterk zijn en maar over je heen laten komen.Soms worden er ook grapjes gemaakt want in een negatieve spiraal komen kom je er niet mee,dus ondanks alles positief blijven!Heb inmiddels de 4 AC kuren gehad dat was echt afzien,maar nu de 5e behandeling paclitaxel gehad van de 12 en die is beter te verdragen dan de AC kuren maar er komen dan wel weer andere bijwerkingen bij kijken,maar we gaan door!ondanks het niet altijd makkelijk is hoor.Afdeling waar ik de chemos krijg zijn ze allemaal superlief,staan altijd voor je klaar als je vragen hebt, mijn petje af hoor voor het verplegend personeel.Verder volg ik oncologisch fysiotherapie helaas niet met lotgenoten zo ver ik weet.Gelukkig heb ik mijn familie en vrienden waar ik mijn verhalen aan kwijt kan maar mis inderdaad wel lotgenoten die het zelfde als ik meemaken of hebben mee gemaakt.
Dank hillie
Goedemorgen Angel,
Dank voor je reactie.
Kijk aan je bent al met de 5e paclitaxel bezig. Beter te verdragen hé. Was bij mij ook zo. En het kijken in kleine stapjes gaat ook beter vond ik. Wat ook apart is......je gaat de kleine dingen meer waarderen. Ook wel een fijn dingetje eigenlijk. Wat goed dat je die oncologische fysiofit doet. Misschien niet met lotgenoten, maar toch......wel bewegen en praten. Goed bezig hoor, en er komen echt weer andere tijden, waarin je wereld ook weer groter wordt. Je kunt het.
Groet, Hillie