Ervaringsverhaal baarmoederhalskanker

Een half jaar na de geboorte van onze dochter, kreeg ik de eerste klachten. 

Ik had tussentijds bloedverlies, pijn na de seks. Die pijn straalde uit naar mijn liezen en benen. Mijn menstruatie bleef uit en ik verloor vocht. Ik dacht dat het nog klachten waren van de bevalling. Ik had namelijk een behoorlijke ‘jaap’ tussen mijn benen: ik was namelijk ingeknipt. Wellicht was de wond niet goed genezen dacht ik, of misschien is het wel een schimmelinfectie. Ik ging tegen mijn ‘schimmelinfectie’ Canesten gyno gebruiken. Tevergeefs, want helaas werden de klachten erger. 

 

Tijdens mijn zwangerschap werd ik opgeroepen voor het bevolkingsonderzoek. Nu ik met deze klachten liep besloot ik een afspraak te maken met de huisarts om dit te bespreken en kon ik meteen nog een uitstrijkje laten maken.

De huisarts ging met een eendenbek kijken. Haar gezicht vertrok. Ze vertelde mij dat het er niet goed uit zag. Ze kon er verder niets over zeggen. Ze verwees me met spoed door naar de gynaecoloog. De volgende dag kon ik meteen terecht. 

 

De dag erna zat ik bij de gynaecoloog. Ook zij ging met een eendenbek kijken. “Als ik dit zie, maak ik me ook zorgen. Ik ga je partner erbij halen” zei ze. Door corona mocht hij niet mee naar binnen. Ik voelde meteen dat dit geen goed nieuws was.

 

Ik werd gediagnostiseerd met baarmoederhalskanker. Op dat moment stortte mijn wereld in. De grond zakte letterlijk onder mijn voeten vandaan.. “Hoe kan dat nou?!” schreeuwde ik. Ik was net bevallen van onze prachtige dochter.. Ik begreep er helemaal niks van. Ik was intens verdrietig en boos. Wat overkomt mij nou..?

 

Ik kreeg mijn diagnose maar verder wist en hoorde ik helemaal niets. Dit waren hele zware dagen. Ik werd een aantal dagen later gebeld door het Radboud ziekenhuis. Vanaf dat moment ben ik in een sneltrein gestapt. Ik kreeg veel gesprekken met allerlei verschillende disciplines, ik kreeg allerlei onderzoeken en ging van het een naar het ander…. 

 

Op de sterfdag van mijn vader, op 22 februari 2022, kreeg ik mijn uitslag te horen. Er zat een tumor op mijn baarmoederhals ter grootte van 7-8 cm. Een operatie ging niet, daar was de tumor te groot voor. 

Mijn behandelingen gingen bestaan uit 25 uitwendige bestralingen, 5 keer chemo en 3 keer inwendige bestralingen. Dit allemaal gepropt in 7 weken. 

Ik moest overleven. Moest beter worden voor mijn dochter, dat spookte continue door mijn hoofd. Ik gaf mezelf, en hád geen tijd om na te denken. Ik wilde zo snel mogelijk beginnen om zo snel mogelijk van deze ellende af zijn… Om wakker te worden uit deze nachtmerrie. 

 

Na 7 intense weken van behandelingen was het klaar. De tumor was weg. Uitbehandeld. Een onbeschrijflijk gevoel. Bizar en onwerkelijk. 

 

Ik zal nooit meer de oude Marlies worden. Deze ziekte heeft mij veranderd. 

Deze ziekte heeft ervoor gezorgd dat ik nu angstig ben. Angst heb dat het terug komt. 

Deze ziekte heeft ervoor gezorgd dat ik geen kinderen meer kan krijgen.

Deze ziekte doet mij twijfelen aan alles. Maakt mij onzeker. Heeft mijn leven overhoop gegooid. 

Met de gevolgen van deze ziekte moet ik voor de rest van mijn leven leven.

 

Deze ziekte.. heeft mij ook sterker gemaakt. Heeft er voor gezorgd dat ik nog meer geniet van de kleine dingen. Ik waardeer wat ik heb. Ik ben dankbaar.

Deze ziekte heeft me andere inzichten gegeven. Het heeft me dichterbij mijn partner en familie gebracht. 

 

Deze ziekte, ik haat je. Je hebt geprobeerd mijn leven te verwoesten. Je hebt mij de kans ontnomen om nogmaals moeder te worden. 

Maar ik was sterker. Ik heb gevochten. Voor mezelf, mijn dochter, mijn gezin. Ik ben sterk. Ik sta rechtop. Ik ben trots.

Kanker. Ik heb jou overwonnen!