Schneerose

Heerlijke dagen in Oostenrijk gehad bij mijn collega Maartje. Ik was er wel aan toe om er even tussenuit te gaan. Ik was moe van mijn werk en mijn allergische reactie op de pollen  manifesteerde zich als een explosie. Het begon met prikkende ogen en een loopneus. Daarna een lelijke hoest en piepende ademhaling 's nachts. Ik had het gevoel alsof er een olifant op mijn borst zat. Uitzaaiingen, waren mijn eerste gedachten.

Er heerste longontsteking op mijn werk maar ik had geen koorts. Toch maar even langs de huisarts en puffertje gekregen wat zowel ontstekingsremmend was en ontkrampend werkte  op mijn brochiën. Dit hielp in het begin een beetje en later in Oostenrijk sliep ik alweer een stuk beter.

Ik ben gaan langlaufen want skiën durfde ik niet, bang om te vallen. Ik was in het begin kortademig maar ook dat ging steeds beter. Het verbaasde mij dat ik genoeg kracht had in mijn armen. Heerlijk om zo intensief bezig te zijn. Geen pijn, ik voelde me zo vrij als een vogel. Ik word zo gelukkig van bewegen en daarmee verdwenen ook mijn zorgen weer op de achtergrond. Jammer om weer naar huis te moeten. Wel weer voldoende bijgetankt om weer 7 weken te kunnen werken.

Veel leuks in het vooruitzicht. Begin april weer de caravan op de seizoensplek plaatsen en ook nog een reisje naar Marokko in het verschiet, halverwege april. 

Ergens in mei staat er een gesprek gepland met de oncoloog. Dit om de lange tijd naar de check up van mijn borst in november te overbruggen.  Ach ja, kan fijn zijn, maar ook weer niet. Altijd eraan herinnerd worden dat je kankerpatiënt bent, of ben ik dat niet meer.......Hoe weet ik dat? Nooit?

Ik blijf een controlfreak die heel goed weet dat dit geen nut heeft. Let it go......al die nare gedachten.........Kom maar binnen, mooie natuur, lente, geluk......Mijn hart staat open en ik adem............in en uit!