weer weten hoe het voelt

27-11

vandaag de dag van de uitslag, hopende dat de arts beetje op tijd zal bellen.

als rond 10 uur ron zijn telefoon gaat zit ik rechtop achter mijn laptop,....zou die dat al zijn....maar helaas , het is iemand anders.

als ron weer ophangt , merk ik pas echt dat ik / wij toch wel gespannen zijn , meer dan andere keren....zoals ik al eerder zei, voor ons gevoel hangt hier heel veel van af.

en dan eindelijk rond half 1 gaat weer de telefoon, en dit keer is het wel ron zijn arts.

ron zet m op de speaker .....en we luisteren in spanning wat hij te vertellen heeft.....en hij begint direct met ....dit keer heb ik GOED nieuws, pffff wat er dan door je heen gaat is niet te beschrijven, we schieten allebei even vol.... dat wat je zo graag wil horen ....maar eigenlijk niet meer op durfde te hopen .....word dan toch werkelijkheid

eindelijk iets positiefs .

de arts vertelt ons , dat de kankercellen verminderd zijn , en dat deze kuur dus goed zijn werk doet , dit is het beste nieuws wat we konden krijgen , natuurlijk zijn we er nog niet .....maar er kleurt weer wat licht aan de horizon, dit geeft ons veel vertrouwen.

de arts gaat het nieuws ook doorgeven en overleggen met het haga , dit om te kijken wanneer de stamcel transplantatie kan gaan plaatsvinden .....zelf denkt ron zijn arts om nog 1 cyclus (4 weken) chemo te doen.....en dan naar haga.

maar dit horen we 7 december dan hebben we weer afspraak met de arts....eerst dit maar even laten inwerken ....en vooral vasthouden.

en zo word het telefoon gesprek beeeindigt .....van beide kanten een blij gevoel , we merken ook aan de arts een blijdschap.

voor nu zijn we heel erg blij en opgelucht , en valt er heel veel van ons af, en weten we eindelijk weer hoe het voelt om goed nieuws te krijgen ....dat gevoel waren we wel een beetje kwijt ......kan jullie wel zeggen , dat het een heel fijn gevoel is.

en zo zitten we dus even later dolblij en een beetje beduusd aan de lunch..... we kunnen t nog amper geloven

rond 2 uur lopen naar dorp om eerst een taartje te halen, om het te vieren ....daarna gaan we naar het laatste eerbetoon van ron zijn oom die verleden weekend is overleden .....aan dezelfde ziekte die ron heeft .

door de corona kunnen we niet de kerk in , maar word er een erehaag gevormd bij de uitgang van de kerk door iedereen .

als ik daar sta , en de kist naar buiten worden gereden en de klokken gaan luiden ,.....komt het wel even binnen hoe hard het leven soms kan zijn.....binnen de familie van ron zijn oom is corona geconstateerd afgelopen week , dus er kon geen afscheidsdienst gehouden worden , en afgelopen nacht is ron zijn tante naar het ziekenhuis gebracht , en zij kan dus niet bij het afscheid zijn ......heel verdrietig ....en hard .

na wat familie van ron gesproken te hebben , lopen we weer naar huis met het taartje en ron zijn broers, die doen nog even een bakkie bij ons , en we genieten van het taartje ,en vooral van de reden van het taartje....

als ron zijn broers rond 5 uur weg gaan merkt ron toch wel de vermoeidheid en gaat even lekker liggen .

als we later na een heerlijk prak rode kool klaar zijn met eten ,merkt ron wederom dat het toch best wel een heftige dag was......maar de blijdschap overheerst ...

rond 8 uur zet ik een lekker kopje thee voor ron , ik heb de (gekke) gewoonte dat ik de tekst op het theezakje altijd eerst lees .....

ik hoef jullie niet de vertellen wat dit vandaag was....

vandaag heeft ons weer wat vertrouwen en hoop gegeven op een toekomst....

en daar zijn we heel blij en dankbaar voor .....

en zo zitten we aan een lekker kopje thee allebei te stralen met een lach....