wat word onze werkelijkheid

7-10

vandaag vooral een dag die bestaat uit onzekerheid ,.....wat gaat er gebeuren......waar staan we en waar gaan we naartoe......

als ik rond 10 naar het ziekenhuis rij ben ik gespannen en benieuwd wat ons vandaag te wachten staat.....

als ik in het ziekenhuis aankom zit ron in zijn rolstoel naast zijn bed , moed aan t verzamelen om zichzelf te gaan wassen en aankleden , helaas is de pijn nog steeds aanwezig.

ook is hij af en toe beetje dizzy en vooral erg moe .

nadat hij zich gewassen heeft en aangekleed moet hij even bijkomen , ik schrik ervan als ik het vergelijk met een paar dagen geleden , blijf het heel onwerkelijk vinden dat je van de een op de andere dag weer zo terugval kan krijgen, ron voelt dit natuurlijk zelf ook , geeft hem ook een bepaalde angst, hij omschrijft het als "ik voel dat er wat in mijn lichaam gebeurt wat niet goed is" .....

tegen het eind van de ochtend komt de zaalarts , hij vertelt ons dat de kuur van morgen vooralsnog niet door gaat, morgenochtend word er eerst een petscan gemaakt , en afhankelijk wat daar de uitslag van is word bepaald wat er gaat gebeuren , .....

blij dat dit zo snel gebeurt , wij willen van die onzekerheid af, willen weten hoe het ervoor staat , wat er in ron zijn lichaam speelt......maar ook enigszins schrikken , schrikken van de haast die er ineens is bij de arts , dit alles maakt dat we voelen dat het weleens menens kan zijn ........

we besluiten om even een luchtje te gaan scheppen buiten , even op adem te komen en de wind en frisse lucht te voelen .....

als we weer boven zijn en ron gegeten heeft , komt er een verpleegester nog even zijn bloeddruk meten, die is aan de lage kant constateert ze en de hartslag is te hoog , 10 minuten later staat de zaalarts er weer , om allerlei vragen te stellen naar aanleiding van de bloeddruk en de klachten......waarna er aan t eind van de middag nog een keer uitgebreid word gemeten .....3x in verschillende postities ....liggend zittend en in rust......

ik voel met alles in me dat er een soort van onrust bij de zaalarts en verpleging is .....ze zijn vandaag veel alerter en bezorgder dan anders ......komen vaker langs met vragen ,

het maakt dat ik bij mezelf ook een onrust voel

.

door heel de dag genomen hebben ron en ik het veel over morgen .....wat zou de uitslag zijn wat gaat het plan worden, gaat de kuur nog door........en komt ook steeds meer het besef dat het wel eens geen goede uitslag zou kunnen zijn,

op een of andere manier spreken we dat wel uit naar elkaar maar lijkt dat niet echt te landen

af en toe kijken we elkaar een beetje verdwaasd aan , niet wetende wat er komen gaat .

denk dat we dat als t minst prettig ervaren

gelukkig kunnen we er goed over praten ,en begrijpen en respecteren we elkaar volledig

vandaag moet ik geregeld denken hoe het de afgelopen maanden gelopen is , in wat voor sneltrein we hebben gezeten die maar niet op lijkt te houden , maar ook aan de mooie dingen die op ons pad gekomen zijn , hoe we nog meer naar elkaar toe gegroeid zijn , en dat we het keer op keer toch weer gefixt hebben , aan de woorden bij de eerste ontmoeting met ron zijn arts "jullie zijn een sterk team"....ja dat zijn we zeker besef ik ......en ook dit kunnen wij.....samen

als ron rond 6 uur zijn eten op heeft gaan we nog even naar buiten waarna ik naar huis ga , in de lift houden we elkaar nog even stevig vast , ben ervan overtuigd dat we allebei hetzelfde voelen , onzekerheid .....maar ook een enorme kracht dat we ons niet uit het veld laten slaan , en dat we nog heel veel leuke dingen te doen hebben samen , en dat we dat ook zeker gaan doen, hoe dan ook.....

als ik thuiskom steek ik toch even een kaarsje aan , bij ron zijn geliefde beeldje van een timmerman van marmer ....meegenomen uit ons geliefde vakantieland italie , en bij zijn mini sax.......of het ergens goed voor is en helpt ....geen idee......maar op dat moment geeft me het een goed gevoel, en dat heb ik even nodig ......

al met al een dag waarin er weinig is gebeurt qua onderzoek e.d. , .....maar in ons hoofd en gevoel gebeurt er op dit moment wel erg veel .....