het aftellen is begonnen

7-1

zoals ik maandag al schreef hadden we een drukke week voor de boeg , maandag naar de cardioloog geweest , de pompfunctie van het hart was goed , er was alleen een vernauwing in de krans slagader , niet goed te zien in wat voor mate ......was wel even schrikken toen de cardioloog het zei , en vervolgens toch even ron zijn arts ging bellen om te vragen of dit de sct in de weg zou staan......ik dacht even ....het zal toch niet....maar gelukkig ron zijn arts was kort en bondig ....sct krijgt voorrang, en de pompfunctie is goed.

dus alle vooronderzoeken zijn oke bevonden....dus nu afwachten tot de afspraak van vandaag in het haga , met alle info.

vanochtend merk ik aan mezelf dat ik toch wel wat gespannen ben , maar vol goede moed stappen we rond 10 uur het haga binnen, eerst bloed prikken .....daarna een uurtje wachten , en dan afspraak bij de arts .

als we eenmaal bij de arts zijn , word alles bekeken ...... de bloeduitslagen zien er redelijk uit , de hb is enorm gestegen, dat is goed nieuws.......alleen de witte bloedplaatjes zijn aan t zakken (leukocyten), deze zorgen er dus voor dat ron zijn afweer minimaal is op dit moment.

maar de arts voorziet geen problemen , tenslotte word met de sct toch alles naar 0 gebracht

en ja dan komt het verlossende antwoord , .....maandag , ja echt dat is al over 4 dagen is de opname (naar alle waarschijnlijkheid) dit weekend gaat er een patient naar huis , en dan komt er dus een plekje voor ron.....alleen als blijkt dat de patient niet naar huis mag door complicaties word het voor ron een paar dagen later, maar daar ziet het niet naar uit

pfffff.....even in laten werken hoor.....gaat nu dus echt gebeuren , weet niet zo goed wat ik voel .....alhoewel weet t denk wel ....voel heel veel ......spannend....blij....bang....euforie.....onzekerheid......wat als.....toekomst....zomaar een aantal dingen die in een korte tijd door mijn lijf razen .

maar ook dankbaar , dat we staan waar we nu staan , en dat er nog mogelijkheden zijn , die nu werkelijkheid gaan worden, een paar maanden geleden hadden we nog heel andere gesprekken , dus ja vooral dankbaar .....en stiekem ook wel een beetje bang en onzeker.

de arts legt ons uit hoe t komende week gaat verlopen en wat er gaat gebeuren.

maandag word ron opgenomen , dan vinden er nog verschillende onderzoeken plaats , zoals bloed onderzoek , kweekjes afnemen van mondslijmvlies , urine , ontlasting, nog een scan hoe t er nu voor staat, ook word er een permanente infuuslijn geplaatst , hier kan om de dag bloed afgenomen worden, de kuur kan daar doorheen , en t allerbelangrijkste de stamcellen worden hierdoor terug geplaatst......en evt vloeibare voeding.

dinsdag start er een zware chemo kuur die heel t beenmerg plat legt.......dan is er woensdag een rustdag, en donderdag, de grote dag .....de terugplaatsing van de stamcellen.....een belangrijk moment.

na ongeveer een week tot 10 dagen , schijn je de dip te krijgen van ziek en ellending voelen , het is niet te zeggen in wat voor mate en hoe dit gaat verlopen , dat is afwachten.

maar ron staat er heel nuchter in .....die heeft zoiets het moet gebeuren en ik weet dat ik me ziek en ellendig gaat voelen , het is niet anders . ...blijft bijzonder hoe hij ermee omgaat ...respect!!

de verwachting is als er geen complicaties zijn dat de opname zo rond de drie weken gaat duren.

het herstel thuis staat ongeveer 3 tot 6 maanden voor .

dus al met al een heel verhaal .......hopelijk een verhaal met een mooie en goede afloop.

nog een bijzonder verhaal wat ik wil delen ......

in november heb ik een droge amaryllis bol gekocht , in de hoop dat hij met kerst zou bloeien ....helaas dit was niet het geval , op het begin leek de bol totaal niets te doen....op een gegeven moment ging die toch groeien een lange steel , maar de bloei bleef uit , twee weken geleden kwam er dan toch een knop , ook die leek maar niet open de gaan , ik ging er ver lieverlee een hard hoofd in krijgen of tie ooit nog zou bloeien.......maar ron zei verleden week let maar op donderdag als we naar het ziekenhuis zijn geweest , springt tie open .....ik had er nog steeds een hard hoofd in ......maar je raad t al .....vandaag is de knop opengesprongen .....en ja hij gaat bloeien .....er zit dus toch leven in .

zo zie je maar , nooit de moed opgeven , er komt nu toch een mooie bloeiende bloem , na veel geduld,......dit is wat we ook met de sct hopen , we zijn diep gegaan , maar hebben de moed nooit opgegeven , en gaan nu vol positiviteit de sct in .

dus het aftellen is begonnen , nog 4 nachtjes slapen .....

morgen het vervolg van afgelopen (drukke) week ......

onderstaand nog een gedicht , die mij erg raakte , deze is geschreven door hebe waar ik op deze blog site  mee in contact ben gekomen,  en zonder dat we elkaar ooit lijfelijk ontmoet hebben , is er een enorme klik ,begrip en verbondenheid.

heel waardevol en bijzonder ......

dit gedicht deelde ze met ons , denkende aan ron

en ja ik ben ook TROTS

ik klim
ik kruíp omhoog
val tekens naar benee
een stuk
wat meer
het valt allemaal niet mee

Toch klim ik door
want ja
ik geef niet op
niemand zit mij op de kop

Ik klim
ik kruip omhoog
ik klim
ik kom boven
val terug
kom boven
blíjf boven
staan
en geniet
van het uitzicht
naar beneden
zo mooi
zo diep
dat hele stuk
heb ík afgelegd
niet ineens
maar met vallen en opstaan

Zó trots
sta ik boven
zal ik verder gaan
naar boven
nog hoger
want na de eerste top
volgen er meer

Ik zie ze
de uitdagingen
ik bedwing ze
en ben trots
op mij
daar boven
op die top