geen woorden kunnen vinden

31-10

ik heb lang zitten twijfelen om onderstaand te schrijven......

maar ik heb tot nu toe altijd ons gevoel proberen te verwoorden in deze blog.....zowel de goede en de slechte berichten/momenten.

en vandaag was er even een slecht moment

ik wist vandaag voor t eerst niets te zeggen op ron zijn opmerkingen ....ik wist werkelijk niets te zeggen, ik kon geen woorden vinden , .....niets ....ik die normaal altijd mijn woordje wel klaar heb in wat voor situatie dan ook .....nu dus even niet .......

nadat ik vanochtend ron een bericht stuurde hoe t ging .....kreeg ik al snel het bericht terug ...."kut .....alles doet pijn en is vervelend , ik hou dit niet meer lang vol"

ik besluit me snel aan te kleden en naar t ziekenhuis te gaan , als ik in ht ziekenhuis aan kom zie ik aan ron dat hij er redelijk doorheen zit ......gelukkig is de koorts wel gezakt ....maar zijn mond doet weer vreselijk zeer , en hij kan niets eten door die pijn in zijn mond....verder is hij heel erg moe en futloos .....als ik even bij m zit, word t hem te veel .....en zegt hij ...ik wil dit niet meer ....ik ben dit zo zat ....mijn leven bestaat alleen nog maar uit dit kamertje ....doelloos ....

daar zit ik dus niet wetende wat te moeten zeggen .....want ja wat kun je zeggen .....hij heeft zo gelijk ...het is echt tegenslag na tegenslag....en ja ik zou kunnen zeggen dat ik hem niet kan missen, maar is dat eerlijk ?, als je ziet hoe zwaar iemand het heeft ....dat denk ik dus van niet , begrip is denk wat ik heb op dat moment ....ik snap hem heel goed .......

als even later een verpleegkundige komt om wat middelen te brengen voor verlichting voor ron zijn mond , uit ik mij bezorgdheid om ron , om wat hij zei ,.....zij begrijpt t ook , en heeft t ook met m over gehad , maar probeert ook uit te leggen , dat ron nadat hij verleden week de kuur in het haga heeft gehad , nu waarschijnlijk zijn dipmoment heeft (zoals ze dat noemen na een chemokuur) vind dat overigens een vreselijke stomme uitdrukking ...

koorts (die hij gister had) .....ontzettend laag hb van 3.2, normaliter is dat 8 of hoger , waar door hij zich moe en futloos voelt .....en de zere mond vol met blaasjes = aantasting van de slijmvliezen in de mond door de chemokuur, en daarbij nog de domper niet naar huis te kunnen, door die hoe ze dat zo mooi noemen "dipmoment"

dus ja dat kun je met recht wel een dip noemen ja!!

later in de middag krijgt hij twee zakken bloed , waarvan de verpleegkundige denkt dat hij zich snel weer wat minder futloos gaat voelen.....ik hoop het ook heel erg .

besloten dit toch met jullie te delen , ....omdat deze momenten er dus ook zijn , en ik er na dit te schrijven van bewust ben , dat dit heel normaal is in deze situatie dat deze er zijn , en dat het goed is om ze uit te spreken , en ook blij dat ron ze uitspreekt naar mij....dat hij dus eigenlijk zijn diepste gevoel met mij deelt ,....en dat ik daar niet altijd woorden voor hoef te hebben , er alleen zijn voor elkaar is op dat moment voldoende .

en zoals hij er altijd voor mij is , ben ik er ook voor hem , en komen we hier ook samen doorheen !!!.....ook door die stomme klote dip

als ik thuiskom en ik zet de radio aan ,want ja zoals jullie ongetwijfeld al door hebben gehad , heb ik wel iets met muziek en kan t me ongelooflijk raken, en tja als onderstaand dan uit de radio klinkt ....snappen jullie wel wat er gebeurt

https://www.youtube.com/watch?v=sMrRobr1rDE