flexibiliteit

7-9

wat is dat eigenlijk flexibiliteit ..... daar zijn wij de afgelopen maanden wel achter gekomen, maar toch sta ik er steeds weer van te kijken , hoe flexibel je schijnbaar toch bent als mens .

keer op keer weer opkrabbelen, het positief benaderen en zien, de wilskracht die in je zit om hoe dan ook door te gaan en t onderste uit de kan te halen , steeds je grenzen bijstellen etc

vandaag besefte ik me dat weer even heel goed door verschillende gebeurtenissen , die ik graag met jullie wil delen

vanochtend rond half 11 was ik in het ziekenhuis , 11 uur zou de fysio komen om te oefenen met ron , alleen dit liep even wat anders dus werd verplaatst naar de middag .

ron kon weer iets meer met zijn tenen bewegen , echt heel fijn dit , en geeft heel veel moed .

we besluiten om voor de lunch nog even naar buiten te gaan , het zonnetje schijnt en wij zijn goed gestemd , mede door t positieve gevoel dat er toch weer iets meer beweging is .

dus als dream team help ik ron in zijn stoel , net als ik ron in zijn stoel heb gezet , komt de neuroloog , die wil toch nog even kijken , naar ron zijn benen , voeten , handen etc , dus dat betekent dat hij weer in bed moet ..... dat doen we dan maar ...(flexibiliteit)

als ron weer in bed ligt , vertelt ze de reden van haar bezoek , ze twijfelen toch aan een plek in zijn rug , wel of niet bestralen , er is aantasting van de kahler te zien , dus wil ze ron onderzoeken in hoeverre de uitval is , en dan een beslissing maken .....oke ....mijn voelsprieten gaan direct overeind.

en ik vraag dus ook aan arts , waarom er niet direct bestraald word om problemen te voorkomen , ik merk aan mezelf dat ik direct in een ander soort van modus schiet , ....(flexibiliteit)...soort van waakzaam en heel alert .

als het onderzoek heeft plaatsgevonden , gaat ze overleggen en belooft vanmiddag terug te komen ..... als ze weg is merk ik aan ron dat hij ook ontdaan is , en enigszins geschrokken , we praten er even over en dan komt de lunch , na de lunch weer in de stoel en toch nog even t zonnetje in voor de fysio komt , eenmaal buiten zie ik ron heerlijk genieten van de buitenlucht en de zon..... (flexibiliteit) , knap hoe hij kan schakelen.

na ruim een uur gaan we naar boven , want de fysio komt zo, en die wil gaan proberen of ron , zich van het bed in zijn rolstoel kan schuiven met een soort plank.

als we boven zijn komt de fysio ook al snel met 2 man sterk .

als ze aan ron uitlegt hoe hij het , het beste kan aanpakken , zie ik de wil en de kracht van zijn gezicht afspatten , zoiets van "ga me nou niet vertellen hoe ik in die stoel moet komen want dat gaat me echt wel lukken "

en zo gezegd zo gedaan , het lukt !!!! alleen ron is ervan overtuigd dat hij t zonder plank ook kan en prettiger vind , de fysio vraagt of hij dat nu wil proberen of beter morgen , want al met al is het best een hele inspanning , maar ron wil t direct proberen.... (flexibiliteit)

en warempel , zelfs de fysio is verbaasd door zijn kracht en zijn vindingrijkheid waarmee hij het weer fikst , het geeft hem een heel fijn gevoel en een gevoel een stukje vrijer te zijn.... (flexibiliteit)

morgen komt ze nog een keer terug om het nog eens te oefenen, maar als we rond 4 uur weer even naar buiten gaan na even gerust te hebben , wil ron natuurlijk niet meer dat we het met de staddy doen , hij wil het alleen proberen , ik sta er toch wel iets angstvallig bij , maar het gaat hem weer heel goed af en binnen no time heeft hij zichzelf weer in de rolstoel!!! echt heel goed gevoel dit .

eenmaal buiten in het zonnetje hebben we het erover , en hoe blij hij met deze stap is , we beseffen ons ineens dat we bijna zijn ziekte vergeten die dit allemaal veroorzaakt heeft ....(weer die flexibiliteit), en waar we het nog van moeten gaan winnen, en dat gaan we ook zeker doen!!

eenmaal weer boven komt de neuroloog vertellen dat er geen bestraling nodig is voorlopig , ene kant opluchting , maar er rijzen ook vragen , die ik met haar deel , ze legt ons goed uit over het hoe en waarom en we berusten in haar antwoord.... (flexibiliteit)

ook heb ik vandaag een afspraak gemaakt in het revalidatiecentrum om te kijken waar ron terecht gaat komen, en natuurlijk om een legio vragen te stellen......

woensdag ochtend om 11 uur word ik verwacht en krijg dan een rondleiding , best wel spannend en heel raar , blijf het heel moeilijk vinden dat ron daar de komende tijd zal zijn ,en nog niet naar huis komt. maar besef heel goed dat het de enigste optie is voor herstel, dus is het oke ..... ( flexibiliteit)

als ron rond half 6 zijn eten krijgt , ga ik naar huis , er moeten ook nog allerhande administratieve dingen geregeld worden .

we nemen afscheid en hopen dat er morgen weer iets meer van beweging in tenen/ voet is