app gesprek over ron zijn cluppie

25-10

vandaag al weer de laatste nacht dat ron in het haga is , morgen eind van de ochtend zit deze kuur erop, en word ron weer naar delft gebracht .

als ik vanavond bij hem kom , is ron emotioneel , hij is alles zo vreselijk zat , en kan geen kant op , ligt heel de dag geketend aan zijn infuuspaal .

het word hem allemaal even teveel , ik heb vreselijk met hem te doen.

we spreken af morgen , in delft goed in gesprek te gaan over het vervolg , onderzoeken vinden er als t goed is deze week niet meer plaats , het is dus nu een kwestie van de pijn medicatie , dus willen we er op aan sturen als het mogelijk is om ron eind vd week (eindelijk) thuis te krijgen .

 

rond 8 uur ga ik naar huis , met een lege rolstoel , want die mag morgen niet mee in de ambulance.

we hopen dat er deze week wat meer duidelijkheid gaat komen in het naar huis gaan .

voor nu is de eerste kuur en dus eerste stap naar hopelijk een weg omhoog genomen .

tot nu toe voelt ron  zich ondanks de kuur redelijk......artsen zeggen dat je ongeveer een week later je ziek kan gaan voelen ......dus afwachten maar weer......tja ....

 

maar om nog even op de titel terug te komen

 

gisteravond moest ron zijn cluppie(liverpool) weer spelen , en jeeeaah ze hebben gewonnen.

dit appte ik na de wedstrijd gisteravond naar ron

hieronder ons app gesprek

ik: '' jeeeeaaaah"

ron : "met dichtgeknepen billen"

ik: "maar wel gewonnen"

ron: "jep dat uiteindelijk wel"

ik: "en daar gaat t uiteindelijk om "

ron: "klopt , ze hebben druk programma! elke dag nieuwe kansen "

en ineens na dit moment had ik zoiets ,....pfff het lijkt wel of we het over ons hebben , over de ziekte , de behandelingen , ons gevoel hierin , gewoon alles .....natuurlijk appte ik dit ook aan ron, met de woorden "wij gaan dit ook winnen "......waarop ron antwoorde ...."uiteraard"

en ja zo staan we er ook in .....

 

maar ook merken we dat we in soort van andere fase terecht zijn gekomen, ....waar we aan t begin van ron zijn ziekte nog de volle overtuiging hadden dat dit goed zou komen , is die overtuiging wat meer naar de achtergrond verdwenen .....denk dat de overtuiging plaats heeft gemaakt voor hoop ,.....maar dan wel alle hoop die we in ons hebben .

waar we aan t begin nog niet over het einde nadachten , is dat nu anders ,.....en hebben we die gesprekken ook , en ja dat zijn niet de gesprekken die je met elkaar wilt hebben , maar aan de andere kant , wel goed dat je die met elkaar kunt hebben .

maar vooralsnog, hebben wij hoop ....heel veel hoop die hopelijk snel word omgebogen in de overtuiging , dat het goed komt .

3 reacties

Beste Asron, 

Oh, het is zo herkenbaar dat het soms te veel wordt, dat de emoties er uit moeten. Je gaat dan door een diep dal om er weer langzaam uit te kruipen. Ik hoop van harte dat jullie c.q. Ron “de wedstrijd winnen”, maar ook goed dat jullie gesprekken over een ander scenario hebben, want helaas is deze ziekte onvoorspelbaar. Hoop doet leven, blijf dat dus zoveel mogelijk doen! Sterkte gewenst! 

Groetjes van Jessica

Laatst bewerkt: 26/10/2020 - 08:29

Hallo Astrid,

de moeilijkste gesprekken zijn degene die je niet wilt voeren.... maar o zo belangrijk. 
Wat een spannende dagen volgen er deze week, en zoals je zelf al schrijft een eerste stap in de weg omhoog en hopelijk ook de eerste stap op weg naar huis.

veel liefs,

corrie

 

Laatst bewerkt: 26/10/2020 - 09:55