Mad about the boy

Afgelopen zaterdag ging ik met mijn lieve vriendin een avondje lekker eten en naar de bioscoop. Dat was alweer veel te lang geleden. 

Ik had gereserveerd bij een pizza restaurant waar we fijn gepraat hebben. (Voor mij wel wat lastiger dan vroeger, want veel geluid) Mijn vriendin vroeg waar we het beste konden zitten zodat ik het goed vol kon houden, heel lief en attent.

Daarna zijn we naar de bioscoop gegaan. We hadden de nieuwe film van Bridget Jones 'mad about the boy' uitgekozen. Nou, ik moet zeggen dat voor een enorme tranentrekker hij best wel grappig was.

*SPOILER ALERT*

Ik ging niet zo goed op deze film. Ik vond het enorm confronterend dat het eigenlijk heel veel ging over hoe Bridget in overlevingsstand stond, om na de dood van Mark weer door te gaan. Ik had de dag voordat we naar de film gingen, een gesprek met Marco en daarin verzuchtte hij dat hij het zo fijn vindt dat ik hem altijd zo goed begrijp. Dat zijn angst is dat als ik er niet meer ben, er niemand meer is die hem snapt. Hij heeft geen broers of zussen. Ouders beginnen ook op leeftijd te raken en zij hebben niet het eeuwige leven.

Tijdens deze film heb ik steeds daaraan moeten denken. Dat is waar ik vooral verdriet van heb, dat ik mijn gezin op een gegeven moment ga achterlaten. En ik weet wel dat dit niet binnenkort gaat gebeuren. En meestal laat ik die gedachte ook niet toe (want anders loop ik de hele tijd met een paniek gevoel rond), maar door deze film kwam het toch naar boven. Ik ging 's avonds slapen met de film nog in mijn hoofd, daardoor werd ik er ook 's ochtends weer mee wakker. Ik heb er nog de hele zondag last van gehad. 

Inmiddels ben ik begonnen met kuur 9 van de 12. Nu gaat het grote aftellen beginnen. En als ik door de kuren heen ben, ga ik het wel zien. Het kan zijn dat het een gat wordt, want... Wat nu? Ik ga niet meer werken. Ik heb te horen gekregen dat ik arbeidsongeschikt ben verklaard. Daarmee krijg ik de Iva en word ik niet meer herkeurd. Dat was wel een grote opluchting, want hoewel het lichamelijk goed gaat, kan ik niet meer werken door het hersenletsel wat ik heb opgelopen door de operatie. Ik ga in ieder geval wel kijken wat ik kan doen als vrijwilliger. Ik heb al gekeken wat er mogelijk is op een site voor  vrijwilligers en daar stonden wel leuke dingen tussen. 

Nou ja, eerst maar even deze laatste paar kuren door, daarna ga ik het vanzelf zien.