Rollercoaster
Je uitstrijkje is niet goed!
Deze woorden zijn het begin van het verhaal van wat ik dacht dat mij nooit zou overkomen.
April 2023 ga ik naar de oproep van het bevolkingsonderzoek als je 30 jaar wordt. Ik dacht dat doe ik wel even er is toch niets aan de hand.
Helaas er was wel iets aan de hand pap3b. Een voorstadium van baarmoederhalskanker. Ik zat op mijn werk dat ik dit nieuws hoorde en alles stond op dat moment even stil. Het woord alleen al "kanker" ik? Dat kan helemaal niet!
De jaren ervoor heb ik door de medische geschiedenis van mijn moeder als een rollercoaster ervaren maar nu mocht ik zelf plaats nemen in deze attractie waar niemand in wil.
Ik denk dat iedereen die met het ziekenhuis te maken heeft gehad wel weet in wat voor molen je dan terecht komt van Biopt naar MRI
Nu is het wachten op de uitslagen hiervan. Dat wachten is slopend. Je praat er veel over met familie. Je wordt onzeker en Google maakt over uren. Je bent verdrietig je denkt inneens heel erg na over de toekomst. Het krijgen van kinderen. Alle gevoelens waar je niet op zit te wachten komen voorbij.
De uitslag: Cervixcarcinoom/Baarmoederhalskanker
Mijn kleine voordeel als je het zo mag noemen,het is een klein gebied en dit is te behandelen met een ingreep genaamd Lisexcisie.
Onder plaatselijke verdoving heb ik dit gedaan. Ik vond het een erg nare ingreep. Helaas kreeg ik al vrij snel te horen dat deze ingreep niet voldoende bleek te zijn de snijvlakken waren niet schoon en was nog steeds cin3 aanwezig.
Hierop volgde zo n 2 maanden later een Conisatie hierbij snijden ze een iets dieper stukje uit je baarmoederhals. Ditmaal onder narcose.
Dan hoop je natuurlijk dat dit het is en dat je eindelijk goed nieuws krijgt.
Helaas snijvlakken niet schoon nog steeds cin3
Weer de berg aan emoties waar je doorheen gaat en vooral de onzekerheid.
De wens om kinderen te krijgen is er ontzettend en dit maakte het voor de artsen niet makkelijk. Nog meer weg snijden zou niet wenselijk zijn en over de andere opties maar niet te spreken. Dat zou helemaal vreselijk zijn.
Uiteindelijk kreeg ik het voorstel om 8 weken met een speciale crème te smeren Aldara/imiquimod
Dit breng je aan de binnenkant aan zo diep mogelijk. Ik heb ervoor gekozen om dit niet met een tampon te doen maar met een soort inbreng buisje. Dit buisje zat bij een tube Vagisan dit gebruikte ik om het gebied rondom te beschermen.
Het buisje bracht ik zo ver mogelijk in en door middel van het stokje in het buisje waar de creme opzat kon ik dat na even oefenen goed op de juiste plek krijgen.
De creme gaf bij mij wel een aantal bijwerkingen. Een gevoel van griep hebben en spierpijn in de bovenbenen, jeuk, branderig gevoel.
Maar dit had ik ervoor over ik wilde namelijk niets liever dan mijn baarmoeder behouden en de kans op een kindje zelf kunnen dragen te behouden.
Deze creme heb ik 2x 8 weken gebruikt.
Ik kan nu gelukkig zeggen dat het het waard is geweest de ellende met de creme. Mijn laatste uitstrijkje een Cin1.
Ik voelde toen echt voor het allereerst een opluchting en een gevoel van blijdschap. Ik had het niet voor niets gedaan!
Ondertussen heb ik gister voor de 2e keer een uitstrijkje gedaan na 3 maanden.Als deze uitslag goed is kan ik er gerust op zijn dat ik voor nu aan het eind ben gekomen van deze rit.
Met deze blog hoop ik dat ik andere vrouwen een hart onder de riem kan steken die deze fase 's nog door moeten.
Verlies niet de hoop op een goede afloop.
Anique
1 reactie
Goed nieuws uiteindelijk !
Hoop dat het nu zo blijft en je weer in rustiger vaarwater terecht komt.