Diagnose... Baarmoederhalskanker

Mijn verhaal begint na een contact bloeding. Omdat ik dat niet vertrouwde heb ik dezelfde dag nog de huisarts gebeld dat ik een onderbuikgevoel had dat ik een uitstrijkje wilde doen. Gelukkig deed ze niet moeilijk en kon ik op 23 april terecht bij haar op de praktijk. Ze zag wel wat onrustige cellen maar niks schokkends dus ik ging met ok gevoel naar huis.

Ik werd 30 april gebeld dat er toch iets meer onrustige cellen waren gevonden dan ze dacht dus ik werd doorverwezen naar het  Antonius. Daar kon ik op 11 mei terecht  dus vooral heel erg onzekere periode met wachten.

11 mei - Ik mocht niemand meenemen ivm Corona dus dat is extra spannend want er zouden 3 biopten genomen worden. Dus mn man en dochter bleven in de auto achter terwijl naar binnen ging.  Gelukkig hele lieve mensen maar ik was zo zenuwachtig. Er werden biopten op 11, 1 en 6 uur genomen vooral bij 6 uur punt deed het veel meer pijn dan bij de andere 2. Ik kreeg te horen dat ik de uitslag 9 juni zou krijgen. 

18 mei - Ik werd gebeld en kreeg toen de vraag bent u alleen, ga even zitten. We hebben toch kankercellen gevonden en verwijzen u door naar het UMC omdat zij daar meer ervaring hebben. De grond zakte voor mn gevoel onder me vandaan en hoorde alleen nog maar een ruis. Gelukkig was ik niet alleen, mn vriendinnetje die zelf ook ervaring met kanker heeft gehad was erbij en nam het gesprek over toen ik niets meer kon uitbrengen. En fijn idee mn dochtertje van 7  was nog op school ik wilde dat die zo min mogelijk te weten zou komen ze merkte al dat ik meer gespannen was de laatste tijd. Omdat mn man nachtdienst had bood de gynaecoloog aan om in de middag nogmaals te bellen dan was mn man ook wakker en konden we vragen aan hem stellen. Super fijn want dan kon ik alles even laten bezinken.

Een week later kon ik al terecht bij het UMC maar rustig slapen lukte niet echt tot die afspraak. Zoveel zenuwen je bent opeens kankerpatient. Het kwam echt even binnen. Ik was zelfs al aan het denken om een spotify lijst aan het maken voor mn begrafenis.

Bij het UMC werd ik verwacht bij de afdeling Gynaecologisch Oncologie waar partners gelukkig mee mochten gaan. Na een aantal lichamelijke onderzoeken waaronder nog een biopt op de gevoelige plek mocht ik na een halve dag weer naar huis, om te wachten. Er werd meteen een verpleegkundige aan me gekoppeld die mijn traject in de gaten houdt en die mij in de wachtperiodes belde om te vragen hoe het mentaal ging en of er nog onduidelijkheden waren.

Die vrijdag 28 mei kreeg de diagnose baarmoederhalskanker. Het bleek een geluk dat het Antonius zo diep een biopt op 6 uur had genomen want nieuwe biopt die het umc zelf had genomen had geen kankercellen.

Op 11 juni heb ik een conisatie gehad de herstelperiode vond ik best pittig. Na de 6 weken herstel moest ik een mri om te kijken of er uitzaaiingen waren en toen waren er 2 opties optie 1 baarmoeder eruit of optie 2 chemo en bestralingen. 

Ik kreeg het beste slechtste scenario geen uitzaaiingen maar in de baarmoeder was er een tumor van 1,9 cm doorsnee weggehaald rest was troebel dus baarmoeder moest eruit. Die was wel even slikken. Had niet echt meer een kinderwens maar het is nu wel heel definitief voor ons bepaald. 

Na mri ging het heel snel en 2 weken later stond mn operatie gepland. Ik moest een dag eerder opgenomen worden voor mn inspuiting met radioactief spul. Ik was hoer erg zenuwachtig voor omdat dit zonder verdoving alleen kon gebeuren maar viel me alles mee. Daarna moest ik wel in ziekenhuis blijven omdat de echte operatie om 0800 uur stond gepland.   

Operatiedag- Ik kreeg om 0630 mn eerste zoete drankjes, pijnstillers en mn gele gewaad. En werd toen meegenomen richting operatiekamer. Drukke bedoeling op de ok gelukkig wisten ze al dat ik moeilijk te prikken was dus dat deden ze pas ook toen ik al onder zeil was. Hebben nogmaals doorgenomen wat er ging gebeuren.

Ze hebben eerst gekeken welke lymfklieren de poortwachters waren en die eruit gehaald. Dan waren er 2 opties:

1. als die geen microscopische uitzaaiingen hadden zou ik wakker worden zonder baarmoeder en was operatie geslaagd

2. wakker worden na het poortwachter bepalen voor nieuw behandelplan dus dat was even spannend. Was ook het 1e wat ik vroeg toen ik wakker werd.

Mijn operatie heeft 5 uur geduurd. Ik ben door een robot ( genaamd Da Vinci) geopereerd ze hebben hier de ervaring dat je dan weer sneller op de been ben. En heb meegedaan met een trail om poortwachters sneller op te sporen. Dit spul licht op bij uv licht en kon pas ingespoten worden tijdens operatie. Dit gaf een vreemde reactie op mn haar dus heb groene haarpunten. (Zie foto) Hopelijk trekt dit snel weg hahaha

Nu tijd om te herstellen 26 september heb ik de nacontrole.

Sorry heel verhaal maar hoop dat jullie er iets wijs uit worden en wellicht er wat aan hebben. Ik ben blij dat ik het op deze manier kan delen met dit forum met lotgenoten merk toch wel dat mensen in mn omgeving het lastig vinden om het erover te hebben. Zo van nou operatie is geweest het is weer weg. Maar zo voelt het nog niet voor mij.

Groetjes