Het moet wel ergens over gaan natuurlijk,

anders kan je net zo goed niks opschrijven. Ik ben echt benieuwd of er mensen zijn die dingen hebben herkent van mijn geschrijf. Maar het hele dagboek hier publiceren, nee. Helpt mij niet en helpt niemand. Het was gewoon een hele heftige klote tijd. Dat herkent tenminste iedereen lijkt mij. Voor velen van jullie duurt die tijd nog even, voor anderen zit het erop, genezen en toch de angst of het terug komt en voor weer anderen is het einde van die klote tijd ook aanstaande, maar dan wel heel rigoreus.
Mij rest slechts te leren leven met dat gat in mijn keel en met die raspende, borrelende stem. Op mijn werk verberg ik het nog, dat doppie, hier in het dorp niet meer.
Als je bij een heel groot bedrijf werkt is het elke dag een confrontatie. Zoveel mensen, zoveel blikken en zo vaak uitleggen.
Alsof je elke dag voor het eerst met die stem en dat doppie wordt geconfronteerd. En dat is dan ook zo, het voelt in ieder geval zo.

Hoe lang duurt het voordat je weer van jezelf kan houden? Dat heb ik aan twee andere doppies gevraagd. Twee jaar, drie jaar waren de antwoorden. Heb ik nog even te gaan.....
Ik wil mijn tijd hier, op kanker.nl zinvol blijven besteden en ga binnenkort als moderator van de discussiegroep "gevolgen van bestraling" een bijdrage leveren. Blogs blijf ik lezen en als ik wat zinvols te zeggen, of te klagen heb, nou dan zie je dat vanzelf. Bedankt voor alle reacties en als je echt meer wil weten, stuur dan een contactverzoek, mailen we daar verder.
En euh, cluppie, ik blijf erbij hoor.