Heerlijk gaat boven hard

Gisteren liep ik voor het eerst sinds de drie operaties van 2013 weer een marathon. Ik blog hierover niet om op te scheppen, want ik besef heel goed dat dit voor velen van jullie met veel zwaardere vormen van kanker niet is weggelegd. Ik schrijf erover omdat het lopen een rode draad vormt in mijn herstel. Het zet me aan om dingen weer op te pakken maar ook om dingen die niet meer haalbaar zijn los te laten. Ik hoop dat jullie ook je weg vinden in je tweede leven, oftewel het leven na je diagnose en behandeling.

Kanker heeft mijn leven niet verrijkt, Ik ben doorgegaan met mijn leven zo goed en zo kwaad als het mogelijk is en dat kostte me af en toe veel moeite ook al heb ik niet de zwaarste kankervorm getroffen. Mijn besef, dat kleine dingen ineens heel waardevol is wel gegroeid doordat allerlei dingen je worden afgenomen/veranderen door kanker. Toch zou ik dat geen verrijking willen noemen. Het is wisselgeld, maar nu er iets lukt (zoals deze marathon)voelt mijn buidel wel een stuk voller.

Het marathonverslag met foto's staat hier https://djaktief.wordpress.com/2015/04/13/rotterdam-marathon-heerlijk-g…