De laatste voorstelling
En dit is het tweede bericht dat ik over de 4e operatie plaatste op mijn eigen Wordpress blog.
Onwijs vroeg moest ik in het EMC zijn maar het kon me geen donder schelen en precies tien minuten voor de wekker schoot ik om 05:20 uur wakker.
We waren keurig op de afgesproken tijd 06:30 uur in het EMC waar de nachtdienst nog in actie was. Bloed afnemen, vragen beantwoorden, plassen, operatiehesje aan, knuffelen met manlief en daar ging ik om 07:10 uur naar de OK. Het was rustig nog toen ik als nr. twee werd binnen gereden op de grote recovery room oftewel PACU (post-anesthesia care unit). Handje schudden, vragen beantwoorden, temperaturen (35,6 wat had ik het koud), muts op en toen de mededeling ‘dat ik om 08:00 uur opgehaald zou worden en maar moest proberen nog wat te slapen’. Het is een zegen als je dan slechthorend bent en je gewoon onder je dekentje kunt afzonderen om nog even weg te dommelen om de zenuwen geen kans te geven.
Om 07:55 kwam de KNO-arts in OK-tenue als eerste naar me kijken. Snelle check waarbij ik hem wees op het bultje (littekenweefsel of BCC?) naast mijn rechteroor. Hij dacht dat ze daar nu niet aan toe zouden komen. En op de vraag hoe ze mijn neus zouden aansnijden kon hij ook nog geen antwoord geven helaas. Daarna arriveerde de PC (plastisch chirurg) die me indringend bekeek, beklopte, overal trok en duwde en vervolgens begon te tekenen op mijn gezicht en oor.Toen ik hem opmerkzaam maakte op dat bultje zette hij er gelukkig gelijk een kruisje bij. Hij wou duidelijk voor eens en voor altijd korte metten maken met me en daar was ik heel blij om.
Het hele blog met alle foto's en plaatjes staat op https://djaktief.wordpress.com/2016/02/19/de-laatste-voorstelling/
Onwijs vroeg moest ik in het EMC zijn maar het kon me geen donder schelen en precies tien minuten voor de wekker schoot ik om 05:20 uur wakker.
We waren keurig op de afgesproken tijd 06:30 uur in het EMC waar de nachtdienst nog in actie was. Bloed afnemen, vragen beantwoorden, plassen, operatiehesje aan, knuffelen met manlief en daar ging ik om 07:10 uur naar de OK. Het was rustig nog toen ik als nr. twee werd binnen gereden op de grote recovery room oftewel PACU (post-anesthesia care unit). Handje schudden, vragen beantwoorden, temperaturen (35,6 wat had ik het koud), muts op en toen de mededeling ‘dat ik om 08:00 uur opgehaald zou worden en maar moest proberen nog wat te slapen’. Het is een zegen als je dan slechthorend bent en je gewoon onder je dekentje kunt afzonderen om nog even weg te dommelen om de zenuwen geen kans te geven.
Om 07:55 kwam de KNO-arts in OK-tenue als eerste naar me kijken. Snelle check waarbij ik hem wees op het bultje (littekenweefsel of BCC?) naast mijn rechteroor. Hij dacht dat ze daar nu niet aan toe zouden komen. En op de vraag hoe ze mijn neus zouden aansnijden kon hij ook nog geen antwoord geven helaas. Daarna arriveerde de PC (plastisch chirurg) die me indringend bekeek, beklopte, overal trok en duwde en vervolgens begon te tekenen op mijn gezicht en oor.Toen ik hem opmerkzaam maakte op dat bultje zette hij er gelukkig gelijk een kruisje bij. Hij wou duidelijk voor eens en voor altijd korte metten maken met me en daar was ik heel blij om.
Het hele blog met alle foto's en plaatjes staat op https://djaktief.wordpress.com/2016/02/19/de-laatste-voorstelling/
2 reacties
groetjes,
karin