Bye bye 2014 .... hello 2015
De grens tussen het oude en nieuwe jaar is rekenkundig maar verder fictief. Wij maken er maar wat van met onze goede voornemens of de betekenissen die we aan cijfers toekennen. Ik ben geen mens van cijfertjes en ook niet van speciale dagen en herinneringsmomenten. Uitzonderingen daargelaten want in de oudejaarsnacht had ik echt het gevoel dat ik het boek 2014 dicht deed. Alles wat daar gebeurd was kon ik achterlaten. Dat hoef ik nooit meer mee te maken. Streep erdoor.
Mijn kankerbehandeling loopt volgende week woensdag met een laatste controle bij dermatologie goed af. De behandeling van de gevolgen is boek waar ik nog in bezig ben, maar de medische schrijvers ervan ook. Ik ben een ondankbare en ongeduldige persoon omdat ik verder wil met mijn leven dat besef ik heel goed. Maar wachten duurt lang. In maart pas weer controle bij de plastisch chirurg en die kan dan waarschijnlijk nog niets zeggen omdat het ca. een jaar duurt dat je gezicht een soort eindvorm heeft waarin het meer verandert na een operatie.
Mijn gezicht ziet er veel beter uit maar het voelt nog lang niet goed en er zijn ook nog wel wat dingen die niet goed functioneren zoals mijn oog en mijn neus. Verder is mijn gehoor veranderd door de operaties. Ik ben maar eens naar de huisarts gegaan en samen hebben we gekeken naar welke dingen ik zelf kan doen en wat daar voor hulptroepen bij nodig zijn. Het is dezelfde huisarts die de tumor verkeerd diagnosticeerde en me niet doorstuurde. Het voelt goed om een echte huisarts te hebben die de tijd neemt en me verder helpt. Ik ga er nu voor zorgen dat ik vóór de controle bij de chirurg bij specialisten ben geweest ivm mijn ogen en oren en ik ga een neusspray Fluticason uitproberen.
Mijn plannen voor een 'voor-en na'-blog heb ik nog even in de ijskast gezet, want ik ben nu nog teveel bezig met het zetten van de behandelingsstappen om het geheel te kunnen overzien. Ik wil mijn ervaringen delen aan lotgenoten want al is huidkanker heel veel voorkomend, er wordt weinig over ervaringen geschreven. Het voelt ook als zinvol tegenover de zinloosheid van kanker.
Ik heb verder ook gemerkt dat veel mensen wel klaar zijn met mijn huidkanker omdat mijn gezicht er nu wel behoorlijk uit ziet. Die voorstelling heeft te lang gedraaid..... blog en vertel nu maar weer eens over wat anders. Op mijn reguliere blog http://djaktief.wordpress.com heb ik het bewust minder over mijn gezondheid want ik wil niet dat mijn lezers allemaal afhaken. Ze hebben ook wel een beetje gelijk want ik ben meer dan alleen kankerpatiënt. Toch is de behoefte erover te schrijven - spreken ook - groot. Dus hier onder lotgenoten 'zeur' ik nog lekker even door.
Waarschijnlijk is die tanende belangstelling herkenbaar. Hoe jullie hiermee omgaan daar wil ik graag van leren.
Verder ben ik ook benieuwd of anderen ook de behoefte voelen om iets met de kankerervaring te doen voor anderen en welke vorm ze daar dan aan geven.
Je kunt reacties ook achterlaten via een contactverzoek als je dat liever hebt.
Mijn kankerbehandeling loopt volgende week woensdag met een laatste controle bij dermatologie goed af. De behandeling van de gevolgen is boek waar ik nog in bezig ben, maar de medische schrijvers ervan ook. Ik ben een ondankbare en ongeduldige persoon omdat ik verder wil met mijn leven dat besef ik heel goed. Maar wachten duurt lang. In maart pas weer controle bij de plastisch chirurg en die kan dan waarschijnlijk nog niets zeggen omdat het ca. een jaar duurt dat je gezicht een soort eindvorm heeft waarin het meer verandert na een operatie.
Mijn gezicht ziet er veel beter uit maar het voelt nog lang niet goed en er zijn ook nog wel wat dingen die niet goed functioneren zoals mijn oog en mijn neus. Verder is mijn gehoor veranderd door de operaties. Ik ben maar eens naar de huisarts gegaan en samen hebben we gekeken naar welke dingen ik zelf kan doen en wat daar voor hulptroepen bij nodig zijn. Het is dezelfde huisarts die de tumor verkeerd diagnosticeerde en me niet doorstuurde. Het voelt goed om een echte huisarts te hebben die de tijd neemt en me verder helpt. Ik ga er nu voor zorgen dat ik vóór de controle bij de chirurg bij specialisten ben geweest ivm mijn ogen en oren en ik ga een neusspray Fluticason uitproberen.
Mijn plannen voor een 'voor-en na'-blog heb ik nog even in de ijskast gezet, want ik ben nu nog teveel bezig met het zetten van de behandelingsstappen om het geheel te kunnen overzien. Ik wil mijn ervaringen delen aan lotgenoten want al is huidkanker heel veel voorkomend, er wordt weinig over ervaringen geschreven. Het voelt ook als zinvol tegenover de zinloosheid van kanker.
Ik heb verder ook gemerkt dat veel mensen wel klaar zijn met mijn huidkanker omdat mijn gezicht er nu wel behoorlijk uit ziet. Die voorstelling heeft te lang gedraaid..... blog en vertel nu maar weer eens over wat anders. Op mijn reguliere blog http://djaktief.wordpress.com heb ik het bewust minder over mijn gezondheid want ik wil niet dat mijn lezers allemaal afhaken. Ze hebben ook wel een beetje gelijk want ik ben meer dan alleen kankerpatiënt. Toch is de behoefte erover te schrijven - spreken ook - groot. Dus hier onder lotgenoten 'zeur' ik nog lekker even door.
Waarschijnlijk is die tanende belangstelling herkenbaar. Hoe jullie hiermee omgaan daar wil ik graag van leren.
Verder ben ik ook benieuwd of anderen ook de behoefte voelen om iets met de kankerervaring te doen voor anderen en welke vorm ze daar dan aan geven.
Je kunt reacties ook achterlaten via een contactverzoek als je dat liever hebt.
2 reacties
Ik vind het zo herkenbaar wat je schrijft. Aan de ene kant wil je doorgaan met je leven en andere dingen weer belangrijk maken. Dus heb je het er niet al te vaak meer over. Ik duwde het weg omdat mijn (inmiddels ex-) echtgenoot het er niet meer over wilde hebben. Tegelijkertijd is de kanker zoiets groots in je leven wat je onmogelijk zomaar weg kunt duwen. Bij mij kwam het in ieder geval als een boemerang terug d.m.v. een burn-out.
Daarom schrijf ik nu, inmiddels 7 jaar later, alsnog mijn blog, omdat ik op zoek ben naar een manier om het gebeurde te integreren in mijn leven. Het is nou eenmaal gebeurd en het was heftig. Ik probeer er wel iets constructiefs mee te doen, door te kijken naar wat ik heb geleerd van de ervaringen. Dat is op de een of andere manier belangrijk voor me. Ik denk omdat ik er niet over wil zeuren...
Als ik het zo lees is het voor jou nog te vers om het geheel te kunnen overzien.
Ik had geloof ik niet zoveel last van de tanende belangstelling. Ik vond het ook wel weer fijn dat het leven weer doorging en had al eerder geaccepteerd dat het een eenzaam proces is waar je echt alleen doorheen moet. Hoe goed de mensen om je heen het ook met je voor hebben.
Waar ik veel baat bij heb gehad is lezen. Vooral boeken over zingeving, psychologie en spiritualiteit vond ik fijn. Ik denk omdat ik wijzer wilde worden van mijn ervaringen i.p.v bitter, angstig of teleurgesteld.
Ik wens je veel geduld.
Liefs! Sandra
Ik had te maken met een ietsiepietsie kanker van een soort die er helemaal uit kon worden gesneden, dat is toch even van een andere orde dan wat er bij jou aan de hand was. De impact blijft heftig maar is in verhouding toch anders. We zijn een soort 'verre lotgenoten in de kankerfamlie'. Lezen over de ervaringen en verwerking van anderen is helend door de (h)erkenning én de unieke wegen en oplossingen die onze hersens en gevoelens weten te vinden.
Groetjes,
Dorothé