2020 was een dynamisch jaar voor ons. (Blog 1)

Voor wie er wat aan heeft, mijn verhaal.
2020 was een dynamisch jaar voor ons.
De naam van mijn vrouw is niet haar echte naam.
Februari lag mijn Frea naast mij in bed met niet mis te verstane symptomen in ons huis in Turkije. Gelukkig had ze wel controle over haar spraak maar verder weinig spierbeheersing. Ze had een hardinfarct. 112 bleek ook in Turkije te werken en ze lag binnen 2 uur op de tafel om gedotterd te worden en er is toen een stand geplaatst. Enkele weken later is een tweede stand geplaatst. De ziekenhuis ervaringen in Turkije kan ik een boek over schrijven maar hoort hier niet thuis.
Ineens was mijn vrouw hartpatiënt met de nodig medicatie terwijl ze nog nooit voor behandeling in een ziekenhuis was geweest of medicatie had gebruikt. Dat was wennen en we zijn direct aan haar conditie gaan werken om haar weer goed op de been te krijgen.

Ook in Turkije kwam de Corona binnen en werden wij als 65+ al snel aan huis gebonden. Wat had ik als hiker en loper daar de Pest over in. Ik liep in de bergen en kwam dan maar zeldzaam mensen tegen. Maar ook Frea haar nodige beweging noodzaak kwam onder druk te staan.
Na enkele maanden moest zij op controle, iets wat we in corona tijd liever niet in een ziekenhuis in Turkije wilde doen.
In juli zijn we naar Nederland gereisd en hebben onze 2 weken isolatie uit gezeten in een appartement van vrienden die op dat moment niet in Nederland waren. Na die 2 weken naar ons familie huis, waar wij met 4 volwassene en 2 pubers leven. Voor Frea was er snel een afspraak bij een cardioloog, alles bleek in orde, een kleine bijstelling van haar medicatie en klaar om weer te vertrekken.
Omdat ik al enige tijd wat last had met urineren en uit het verleden bekent was met een ontsteking van de prostaat een afspraak bij Andros kliniek gemaakt. Na een eerste echo en rectaal onderzoek kreeg ik het advies om voor een MRI te gaan. De Uroloog voelde aan een kant een verharding en aan de andere kant was iets donkers op de echo te zien. Afspraak en uitslag van de MRI heeft enige weken geduurd. Ik ben tot dat moment niet echt met kanker bezig geweest en had ook geen angst daarvoor. Het woord kanker is bij de MRI uitslag wel duidelijk genoemd maar om zekerheid te krijgen moesten er biopten genomen worden. We zijn toen weer verhuist naar het geleenden appartement omdat de kans nu groot werd dat we langer in Nederland zouden zijn.
2 thuis werkende volwassene plus 2 thuis studerende pubers en wij, was niet ideaal te noemen. Bovendien was het appartement dichter in de buurt van Amsterdam waar de biopten in de Andros genomen zouden worden.
Weer de nodige weken wachten op een afspraak en de uitslag. Er zijn 12 biopten genomen waarvan er 7 positief waren. 3 gleason 3+4 en 4 3+3. PSA 8.3.

Het slecht nieuws gesprek was wel schrikken maar ik was nog steeds niet echt onder de indruk. De biopten gaven niet aan dat er buiten de prostaat kanker zou zijn, de MRI deed dat wel vermoeden. Ik werd door verwezen en wij hebben zelf voor het AVL gekozen.
Maar, werd gezegd, het stelden niet zo veel meer voor tegenwoordig. Een pittige operatie maar na 2 dagen al weer thuis om verder op te knappen.

In een volgende blog de eerste ervaring in het AVL.