in 2019 niet meer naar het ziekenhuis!

De pijn in mijn rug en uitstraling naar mijn been heeft mij deze week opnieuw in contact gebracht met de huisarts. Ik kreeg op dit forum de vraag waarom ik naar de huisarts ging in plaats van naar de oncoloog. Mijn huisarts is mijn sparringspartner en primaire aanspreekpunt en mijn oncoloog mijn behandelaar.  Beiden hebben korte lijntjes naar elkaar en overleggen wanneer nodig, ik zoek degene op die voor mij het makkelijkste bereikbaar is tenzij het echt kanker gerelateerd is, dan altijd de oncoloog.

Maar goed de huisarts en mijn rug. Oorzaak blijft onbekend, al wordt er nu na nieuw lichamelijk onderzoek gedacht aan een geïrriteerde zenuw. Dus een verwijzing naar de neuroloog. Maar, wat er ook gebeurt, tenzij ik er zelf geen controle meer over heb, ik ga in 2019 niet meer naar het ziekenhuis. vanaf 2 januari 2020 prima, maar niet meer dit jaar.

Ik kreeg het volle begrip alleen betekent dit dan "stop er nog maar wat lang- en kortwerkende oxycodon in om de pijn beheersbaar te houden" en kom vrijdag na de kerst maar terug om het vervolg te bespreken.

Ik heb ondanks de medicatie voldoende energie om dingen te ondernemen. Dus vandaag de stoute schoenen aangetrokken en een wandeling gepland samen met mijn vrouw nabij De Moer bij Tilburg van nog geen zes kilometer. (Ik had al vaker sinds ontslag een uurtje dus zo'n vijf kilometer gewandeld). Tijdens het wandelen zagen we een mooi ven en dachten daar lopen we even omheen. Dat bleek een vergissing. Uiteindelijk hebben we bijna negen kilometer gewandeld in plaats van de geplande zes kilometer. Strompelend (ik zeker) hebben we na ruim twee-en-een-half uur de eindstreep gehaald en daar ben ik trots op, ook al ben ik ruimschoots over mijn grenzen heen gegaan en zal ik daar de komende nacht en morgen voor moeten boeten.

6 reacties

Je hebt heerlijk gewandeld in een prachtige omgeving, moe maar voldaan. En pas in 2020 weer naar het ziekenhuis. Twee dingen om te vieren! 🥳  Geniet er van, ik hoop dat de spier- en andere pijn meevalt.

Miranda XX

Laatst bewerkt: 18/12/2019 - 19:41

Paul, petje af. Ik bewonder je kracht. Ik geniet ook zo van al die kop op verhalen. Zo van die het is mijn keus en kracht om lekker gek te blijven doen. Wat een herkenning. Ik had ook zo'n heerlijke malloot. Ga alsjeblieft nog heel lang zo door. Liefs, Tom XX 

Laatst bewerkt: 19/12/2019 - 00:33

Over je grenzen gaan... het blijft zoeken en kijken wat wel en niet kan. Ja en als je teveel van je lijf hebt gevraagd dan laat dat lijf het je wel voelen. Hoop dat je genoten heb van de wandeling en misschien kun je er achteraf samen om lachen dat het wel te doen was, ookal was de afstand achteraf toch wel erg ver! 

Liefs Nonnie 💕

Laatst bewerkt: 19/12/2019 - 20:01

Ik sluit aan: ga er af en toe maar overheen. Heerlijk om op terug te kijken, bijslapen, piepen en kraken, en weer doorrrr XXX 

Laatst bewerkt: 20/12/2019 - 18:50

zeker is het fijn om op zijn tijd over de grenzen te gaan en erop terug te kijken. Maar soms, zeker na een ziekenhuisopname, ben je er extra kwetsbaar voor.

En inderdaad piepen, kraken en weer door.

Laatst bewerkt: 21/12/2019 - 11:18

Top prestatie Paul. Daar zijn grenzen voor; er af en toe overheen gaan. Geniet van deze dagen en alle goeds voor 2020!

Laatst bewerkt: 22/12/2019 - 13:41