"Dreamschool" en mijn psycholoog

Wij, mijn vrouw en ik, volgen het programma Dreamschool en gisteren werd ik getriggerd door het programma. Voor hen die het programma niet kennen. Jongeren die zijn vastgelopen in de maatschappij worden door een speciaal lesprogramma op weg geholpen naar verbetering.

Gisteren was Wilfred Genee een van de gastdocenten. zijn les ging over de slachtofferrol en de rol die ja daar zelf in hebt om het patroon te doorbreken. ik betrapte mezelf erop dat ik me aangesproken voelde. De laatste tijd vind ik het moeilijker om rechtop in de wind te blijven staan. Ik zocht hier niet naar wat ik zelf kan veranderen, maar kwam langzaam in een negatieve spiraal terecht en miste de energie. De energie zocht ik buiten mezelf, iets wat ik nog nooit heb gedaan, waarom dan nu wel?

Toevallig (toeval bestaat niet) heb ik gisteren ook een gesprek gehad bij mijn psycholoog. Zij vroeg me op eens "en wat heb je voor plannen naast ziek zijn". Mijn eerste reactie was negatief, donder op. ik ben ziek dat kost genoeg energie. Maar als ik even nadenk, denk ik zo ben ik niet aan de strijd tegen kanker begonnen. als een lam naar de slachtbank, nee juist rechtop in de wind dwars tegen de stroom van negativiteit rond kanker in, werken aan relaties en aan mezelf.

Het "cadeautje" dat je krijgt als kankerpatiënt werd door mij niet meer uitgepakt. ik liet het liggen. Het klinkt cynisch maar het relativerende vermogen dat elke kankerpatiënt krijgt door de de ziekte is iets bijzonders en zie ik, ondanks dat ik weet dat ik nooit meer beter wordt, als een cadeautje.

Ik wil weer vechten rechtop in de wind. Ongeacht de negatieve reacties die om me heen ontstaan, ongeacht de behandelingen die me te wachten staan, ongeacht de uitsluiting die me maatschappelijk ten deel valt, ongeacht .....

ik dank de psycholoog en het programma Dreamschool voor deze mooie les. Nu maar werken aan de invulling van mijn voornemen.