Taadaaa

Taadaaa, ruk de slingers uit de kast en trek de champagne open brult mijn innerlijke kind. Afgelopen dinsdag naar het VU geweest voor de scan. Al had ik het gevoel dat het wel goed zat was ik toch nerveus want je weet maar nooit, dat heb ik wel geleerd in het laatste jaar. Gelijk na de scan de uitslag en dat is geweldig zo kun je weer verder, wat de uitslag dan ook moge zijn.... maar wat voor uitslag!

Het is allemaal goed zegt Dr. Meijerink met een grote lach op zijn gezicht. Geen spoortje van de tumor, ik zie geen uitzaaiingen, het litteken is gekrompen en zelfs de cystes zijn geslonken. Je alvleesklier is ook verschrompeld maar produceert wonderbaarlijk nog steeds insuline. Dus ik ben genezen roep ik gekscherend. Daar gaan we voor zegt hij. Nou breekt mij de toffel (klomp) denk ik op zijn Fries.

Mijn positiviteit en bord voor de kop is blijkbaar besmettelijk, de aanhouder wint... dus ik kan weer aan de arbeid? Ja zegt hij als je energie hebt kan dat gedoceerd. Potjanhinnekont! zeg ik, daar kom je nu mee net nadat mijn praktijk is overgedragen en ons huis is verkocht...grapjas.

Wat een rollercoaster, de pijp wel uit, de pijp niet uit. Van 3 tot 6 maanden naar 1 tot 2 jaar en nu kunnen het er zomaar 5 tot 10 worden of gewoon 75 jaar met een heleboel geluk. Laat mijn middle name nu net mazzelpik zijn.....

Alle gekheid op een stokje, ik heb gewoon niets anders dan een heleboel mazzel en geluk tot nu toe. In de afgelopen 5 jaar zijn er slechts 35 mensen met alvleesklierkanker voor de Cross Fire studie in aanmerking gekomen en daarvan is slechts een handjevol er net zo aan toe als ik. Ik realiseer me welk een geluk mij ten deel is gevallen.

De verwachting is dat over 1 tot 2 jaar de studie kan worden afgerond als het aantal op 50 staat. Het doel van deze studie is niet om met Nanoknife te tumor te vernietigen maar om het immuunsysteem dusdanig te activeren dat deze antistof rechtstreeks in een tumor kan worden gespoten waarna deze wordt op geruimd. Bij mij werkt het goed want mijn immuunsysteem is zo over geactiveerd dat het zelfs mijn gezonde kraakbeen aanvalt. Ik krijg spontaan ontstekingen in mijn knokkels en knieën. Liever dat dan madeliefjes omhoog duwen toch? Stel je dat eens voor... dat zou een doorbraak zijn voor alle kankerpatiënten. Dat wens ik voor ons allen en hoe cool zou het zijn als mijn bloed daar een beetje aan kan bijdragen.

Terug naar de realiteit: Alle opties zijn open....ook die dat het toch binnen een paar maanden een andere wending kan nemen dus om de 3 maanden een scan. Voor nu, tijd voor mijn wekelijkse feestje en genieten. Trek open die rosé en dansen op de vulkaan!

Warme groet, Jolanda.