Pisnijdig

Telefoon van het Vu, 5 februari ben ik ingeloot voor nanoknife. Geweldig zou je zeggen en blij ben ik er ook wel mee. Aan de andere kant ben ik pisnijdig dat ik überhaupt deze behandeling dien te ondergaan om mijn tijd te verlengen. Ik zou geen tijd hoeven te verlengen maar me bezig moeten houden met de toekomst. Wat een kut ziekte ... kanker. Het ene moment dartel je nog door het leven om vooral maar de boel op de rit te houden en je zorgen te maken over van alles en nog wat. En dan plotsklaps krijg je een zaaier van het leven die je komt vertellen dat magere Hein voor de deur staat.

Ik zeg, oprotten met die vent! Hij komt er bij mij niet in. De oorlog ga ik misschien niet winnen maar een paar veldslagen zal ik zegevieren. Ja, ik zit in een achtbaan van emoties. Zo kan ik van euforisch naar depressief schieten , ineens intens verdrietig worden of pisnijdig. Kortom manisch, ik hou het erop dat dit een nieuwe bijwerking is van de chemo of dat het heeft te maken met mijn uitvaart die ik nu aan het regelen ben...belachelijk en bizar. Ik ben zo gezond als een vis op een beetje kanker na dan.

Ook mijn naasten en familie zijn de weg kwijt merk ik. In hun ongebreidelde positiviteit proberen ze alle goeie momenten te benadrukken en vinden dat ik er bijzonder goed doorheen kom dus ik mag niet klagen. Ik ben een sterke vrouw en leef nog vele jaren in hun optiek. Ik begrijp het wel hoor en vindt het ook lief. Sommige gaan zelfs zo ver om te denken dat als mijn tumor is weggebrand ik genezen ben.. ach ja, kop in het zand en er niet mee om kunnen gaan denk ik dan maar.Helaas kunnen zij niet komen op de duistere plekken in mijn nachtmerrie en voelen ze mijn lichaam niet als ik weer aan de chemo hang. Gelukkig maar eigenlijk.... Ik wil toch ook niet dat een ieder mee gaat zitten janken en doemdenken, daar knap ik ook niet van op. Maar het maakt mijn "strijd" wel eenzaam. Misschien moet ik ook wel mijn kop in het zand steken.

Nu ik strijd zie staan moet mij direct van het hart dat er weinig valt te strijden. Als dat het geval was had je mij zwaarbewapend aangetroffen als een echte G.I. Jane. Mijn wapen is mijn positieve instelling en mijn galgenhumor and thats it. Ik hoop dat Hein en mijn tumor hiervan onder de indruk zijn.

Terug lezend zie ik dat mijn goede nieuws is veranderd in een klaagzang....nou ja, het zij zo.
Ik ga met vertrouwen de nanoknife in en pak er gewoon 2 jaar bij!

Ik ga mezelf maar trakteren op een glas rode wijn nu ik dat nog kan verdragen.