Leeg met een volle kop

Leeg voel ik mij.... mijn zwager begint aan de terminale fase met zijn hersentumor. Een jaar geleden kreeg hij de diagnose, 4 maanden later was ik aan de beurt met alvleesklierkanker. 3 jaar daarvoor van onze andere zwager afscheid moeten nemen door dezelfde kanker. Wat een gekkenhuis, de kans op het winnen van de staatloterij is groter.... Gekscherend zaten we in de tuin aan een biertje en galgenhumor. Gedeelde kanker is halve kanker, wie gaat er eerst jij of ik.....

Mijn kop zit vol, ik leef met hem en zijn geliefden mee en zie een stukje van mijn eigen voorland. Er valt niets te zeggen, niets te doen alleen maar stil te zijn en er te zijn voor hen. Meer is er niet alleen nog de hoop op een korte stilstand van de groei en een beetje tijd. Tijd die voorbij vliegt.....tijd de grootste vijand en niemand weet hoe laat het is.

Ik wordt ook een beetje pissig als ik voor de zoveelste keer van iemand te horen krijg....misschien ga ik wel eerder als jij. Ik kan er niets mee. Natuurlijk is dat mogelijk maar voor een gezond iemand is dat een mogelijkheid voor mij en anderen een gegeven feit. Daar moeten we het mee doen en daar doen we het mee.

De kanker die je leven overneemt op alle fronten en je uiteindelijk zal opvreten. Aanpassen, aanvaarden, accepteren, genieten, herinneringen maken, ermee dealen en hopen op het geluk aan jouw kant en daarmee tijd. Energie inleveren, lichamelijk achteruit gaan, intimiteit verliezen omdat je je lichaam niet meer vertrouwt en jezelf niet meer aantrekkelijk voelt of te giftig bent door de chemo.

Positief blijven, Carpe Diem, je zegeningen tellen, hoop en moed behouden, leven in het nu maar we blijven gewoon door kankeren. We are all just praying for time.

O ja, morgen even een staatslot kopen.....