Kleur blijven zíen

Soms heb ik het even te kwaad en wordt alles zwart-wit, negatief en hopeloos. Toch probeer ik de kleur in mijn leven weer op te pakken, terug te vinden. Het mooie te zien naast alle slechte uitslagen, tegenslagen en onzekerheid. 
Maandag weer bij de dermatoloog geweest. Ik dacht 5 nieuwe plekjes ontdekt te hebben. Het bleken er 8 te zijn. Allemaal Morbus Bowen. Geen carcinomen gelukkig. Alle plekjes met stikstof behandeld en toen dacht ik.... zo dat heb ik ook weer gehad.  Niet dus.....
Na een grondige inspectie van mijn beide benen komt de arts met een somber bericht. "Je beide benen zitten onder de plekjes. Door al je sproeten valt het niet zo op maar ze zitten er wel. En het zijn er teveel om deze per stuk te gaan behandelen.... wat nu weer? Zucht....Mijn arts gaat zich nu informeren over een behandeling waarbij grote delen van mijn benen in één keer behandeld kunnen worden. Ik ben natuurlik gelijk internet ingedoken. Niet te doen hoor.... er zijn meer mogelijkheden dan ik dacht maar niet alles is even werkzaam of toepasbaar op Morbus Bowen. De spanning die dit met zich meebrengt was killing. Maar nu....2 dagen later.... begin ik weer kleur te zien en hou ik mezelf voor dat er nu niet gesneden hoeft te worden én ik kan nog steeds behandeld worden. Zolang dat de uitkomst is, doe ik het ermee. 
Liefs Bianca 💙💚💛🧡💜❤