De diagnose: strottenhoofdkanker (strottenklep).

DIAGNOSE

Het begon begin 2011 met wat moeite en pijn met slikken, naar de huisarts niets bijzonders, beetje ontstoken, even gorgelen. Na twee maanden nog niet over, weer naar de huisarts, weer niets aan de hand. Voorjaar 2011 nog dezelfde klachten, met een onbestendig gevoel weer naar de huisarts, nu op mijn verzoek een doorverwijzing gekregen naar een KNO arts.

Binnen een week kon ik terecht in het Slotervaart ziekenhuis. Op de dag van het onderzoek was ik nog vol goede moed (het zou wel meevallen). Maar eenmaal bij de arts, merkte ik aan haar reactie dat er iets mis was. Zij vertrouwde het niet en stuurde me door naar het AVL. Twee dagen later was ik daar voor een onderzoek. Helaas, de diagnose was strottenhoofdkanker, bij de strottenklep. Behoorlijk aangeslagen terug naar huis. Ik heb het aangehoord, maar het duurde even voordat ik besefte wat me allemaal te wachten stond. Dezelfde middag kwamen onze kinderen naar ons toe om ons te steunen. Ook zij waren erg geschrokken van de diagnose.

MEDISCHE MOLEN en OPERATIE

Kort na de diagnose ging ik de medische molen in. Allerlei onderzoeken om te kijken hoe ik het beste behandeld zou kunnen worden. Na ongeveer een week waren de uitslagen binnen en had ik een afspraak bij prof. dr. Van den Brekel, hoofd-halschirurg (afdeling Hoofd-halsoncologie AVL). Altijd ging een van de kinderen mee.

De chirurg gaf mij twee opties: 1) bestralen of 2) opereren. Ik heb gekozen voor optie 2.
Nadat ik had besloten voor optie 2 te gaan, vroeg de chirurg of ik mijn medewerking wilde verlenen aan een serie
"Over leven met kanker" (gepresenteerd door Mirella van Marcus en in november 2011 uitgezonden op tv).
Hierin volgde Mirella patiënten gedurende langere tijd tijdens hun behandeling in het AVL. Er is ook aandacht voor de operatierobot. AVL is namelijk de 1e plek in Nederland waar keeltumoren met de operatierobot werden verwijderd.
De chirurg gebruikt de opname als lesmateriaal voor studenten.

Het strottenklepje met de tumor is (6 juni 2011) weggehaald met behulp van een operatierobot.
Robotarmen werden via de mond ingebracht waardoor ik er geen litteken aan de buitenkant aan heb overgehouden.
De operatie is gelukt. Het herstel gaat aanvankelijk goed. Door het ontbreken van het strottenklepje moest ik opnieuw leren slikken en praten en daarom kreeg ik na de operatie sondevoeding. Ik zou na een paar dagen weer naar huis mogen als alles goed ging, maar helaas!!
Een week na de operatie onderging ik een sliktest. Omdat er vloeistof in de luchtpijp terecht kwam, moest ik weer aan de neusmaagsonde. Ook genas de (binnen)wond niet goed waardoor het slikken heel moeilijk ging.

Toen ik van de verpleegsters geleerd had hoe ik mijn medicijnen via de sonde moest toedienen en zelf een zak sondevoeding kon aansluiten, mocht ik 17 juni naar huis. In de tijd erna ben ik begeleid door de logopedist en de diëtist om weer te leren te slikken, eten en praten.
Aanvankelijk ging het allemaal goed totdat ik door de sonde door mijn neus steeds meer last kreeg van korstvorming in mijn keel & neus waardoor ik moest vernevelen en met natriumzout druppelen. Om te kijken waar de benauwdheid door kwam, was er op 8 augustus 2011 een kijkoperatie gepland. De avond voor de opname schoot de slang van de sonde door een hoestbui los en moest ik direct naar het ziekenhuis waar de slang weer ingebracht werd (wat behoorlijk pijnlijk was). Tijdens de kijkoperatie de volgende dag bleek dat mijn neus en luchtweg door de slang ontstoken waren (de arts noemde het doorligplekken).
Er is toen besloten de sondevoeding los te koppelen en met kleine beetjes eten en flesjes bijvoeding te proberen of dat lukte. Gelukkig is dat goed gegaan en kon ik rustig aan weer zelfstandig eten.

Na een paar keer voor controle te zijn geweest, was de chirurg in december 2011 heel tevreden, alles zag er prima uit.
Ook de wond in mijn keel was redelijk genezen. Geen kwaadaardige cellen meer en pas over een paar maanden weer op controle komen. Wat hebben we eind 2011 heerlijke feestdagen gehad.

Nel