Het is gedaald.

Ik ben inmiddels een poosje verder en de diagnose is een beetje gedaald. Dat wil zeggen de paniek en het slechte slapen is redelijk voorbij. Ik probeer nu echt van dag tot dag te leven. Ik heb mijn eerste sessie gehad bij de psycholoog en ik,had een goede klik met haar , ik heb veel kunnen vertellen van het verleden en heden. Er is veel puin te ruimen kreeg ik te horen en dan voornamelijk trauma's uit een dik medisch verleden die er nu voor zorgen dat ik veel angsten ken voor onderzoeken ziekenhuizen en beloftes van artsen die niet waargemaakt zijn en onbegrip de laatste dertien jaar. Maar goed hier geldt ook stapje voor stapje. Ik ga nu werken met haar aan de voorbereiding van de aankomende operatie. Verder ben ik net weer thuis van een paar dagen met mijn gezin, we zijn naar de bonte wever geweest en hebben daar drie dagen quality time gehad en erg veel lol! Dit was erg fijn zeker ook omdat voor de kinderen de diagnose ook hard is aangekomen en moeilijk te verwerken was en nig wel,is. Maar die paar dagen hebben er wel voor gezorgd dat we ff aan andere dingen hebben gedacht dan aan alle ellende die nog voor de deur staat en dat voelde heel fijn! Ik ben nu nog in afwachting van een speciale mri en de neuro testen die straks tijdens de wakker periode ook gedaan gaan worden en dan zitten alle pre operatieve onderzoeken erop en is het wachten op een datum. Helaas heb ik wel weer sinds drie dagen neurologische klachten die gepaard gaan met veel hoofdpijn slecht zien en duizelig. Dit was al een behoorlijke poos niet meer aan de orde geweest dus ik werd wel weer ff herinnerd dat de tumor wel degelijk problemen opleverd. Ik hoop en duim dat die klachten na de operatie over zijn dan wel verminderd zijn want het legt je compleet plat in functioneren alhoewel ik er niet aan toe geef en mijn ding blijf doen overdag ipv te gaan liggen. Ik ben een knokker en ben dat gevoel even een paar weken kwijt geweest maar ik,ben terug en mijn vechtlust is enorm dus kom maar op!!