5 maanden na overlijden
Morgen is het 3 december, precies 5 maanden na het overlijden van mijn grootste steunpilaar. De vrouw van wie ik veel heb geleerd en de vrouw die altijd voor mij klaar stond. Mijn moeder.
Sinds ik ben begonnen met het van mij af te schrijven heb ik onwijs veel lieve reacties gehad, veel steun betuigingen en mensen die hun verhaal met mij willen delen. Het geeft mij daarom ook een extra boost om door te gaan en het leven te herpakken. Het gemis in deze 5 maanden is nog steeds inmens groot. We naderen Kerst en het nieuwe jaar. Ook ben ik verloofd wat erg meespeelt voor mij. Met mijn moeder heb ik namelijk nog de ring uit kunnen kiezen om mijn geliefde ten huwelijk te vragen.
Ik ben mij meer bewust geworden van de mensen om mij heen en de kracht die ik eruit kan halen. Zo heb ik bijvoorbeeld erg veel steun aan mijn beste vriend, wiens vader nog geen 10 uur na mijn moeders uitvaart overleed aan dezelfde ziekte. Ook heb ik 2 super lieve hondjes die bij mijn moeder woonde erbij gekregen vanaf het moment dat mijn moeder drastisch achteruit ging.
In deze afgelopen 5 maanden is veel gebeurt. Ik ben overspannen geweest en merk dat ik nog wel een weg te gaan heb in het verwerken van alles en mij goed te focussen op mijn werk.
Ik wil graag iedereen bedanken die onder andere, tot dusver de moeite hebben genomen om mijn blogs te lezen. Ook wil ik iedereen oproepen om te blijven praten omtrent deze ziekte, ga met elkaar de dialoog aan en weet dat je er niet alleen voorstaat ondanks dat het soms zo kan voelen.
5 reacties
respect !! ik hoop dat ik er na 5 maanden ook zo in kan staan mijn moeder is zaterdag (7 dec) 3 maanden geleden gestorven voelt als gisteren en kerst ik moet er nog niet aan denken....
dankjewel Skippybal86. het is en blijft wel een strijd die ik met mijzelf aan ga, afgelopen weekend hebben wij de kerstboom opgezet. Ik heb een deel van het as van mijn moeder in huis staan en mijn vriendin vertelde mij dat ze een kerstbeertje (mijn moeder hield van beertjes) bij haar urn had neergezet. Ik brak.. mijn moeder hield erg van kerst omdat dit een moment van samen komen was.
Het is heel slopend maar het gene wat heel hard is, is het leven want dat gaat ondanks alles ook door. Heel veel sterkte de aankomende tijd.
We spreken elkaar.
Hoi,
Tijdje geleden dat we elkaar gesproken hebben en weet niet zeker of je nog steeds op het forum bent. Maar wilde even informeren hoe het nu met je gaat? Heb je het allemaal een beetje een plekje kunnen geven?
Lieve groet Hilde
Beste Hilde,
Het is inderdaad een tijdje geleden dat wij elkaar hebben gesproken en het is heel lief dat je vraagt hoe het nu gaat. Er is veel veranderd in de afgelopen 1,5 jaar. Mijn verloofde heeft mij verlaten mede doordat mijn moeder is overleden. Ook heb ik onlangs te horen gekregen dat ik een vermoedelijke hartafwijking heb waar ik zou moeten leren leven. Op dit punt ziet het er allemaal best wel negatief uit maar ik probeer het positieve naar boven te halen in mijn leven wat het wel lastig maakt.
Hoe gat het met jou?
Groet,
Dylan
Hey Dylan,
Jeetje.....wat een heftige 1,5 jaar zeg ! kan je met de hartafwijking nog wel doen wat je eerst ook deed of zijn er dingen waar je je op moet aanpassen?
Wel knap dat je zegt dat je het positieve naar boven probeert te halen, wat is het positiefste in je leven op dit moment? en gelukkig dat het nu lente is, alles wordt groen, vogeltjes fluiten en de zon schijnt, daar wordt iedereen altijd een beetje vrolijker van.:)
Met mij gaat wel, met ups en downs, probeer nog steeds mijn draai te vinden door middel van de omgang met mijn vader. Ben aldoor bang dat ik te weinig doe, waardoor ik over mijn eigen grenzen ga en toch maar weer heen ga of wat doe, heel vervelend. Wel heb ik wat gehad aan mijn pscychosomatische fysio, daar ben ik nu zonder de fysio mee verder aan het gaan:)
Ik wens jou het allerbeste en houd je goed :)
Lieve groet Hilde