Met zn alle in de sneltrein

Op dit moment lig ik op de bank.. en niet zomaar een bank, nee op de bank van mijn ouders, dichtbij mijn mama

mijn super mama, mijn dappere mama. 

Zoals ik schreef in de vorige blog zou vandaag, maandag onze eigen huisarts ingelicht worden over de bevindingen van het weekend en zijn vakantie. Om 8 uur gebeld, de assistente gaf het door en rond 12 uur belde de huisarts naar mijn zus.. mijn zus vertelde hoe het ervoor stond vandaag.. erg onrustig, kon niets vasthouden, geen kracht, viel zowat om als ze op de po stoel ging... toen ze vertelde over de situatie van haar hals, gaf hij aan dat hij mijn moeder zou voorleggen om in slaap gebracht te worden. 

Na het telefoontje van mijn zus ben ik meteen naar mijn moeder toegegaan. Toen merkte ik al gauw dat ze wat warrig was.. toen ik al even bij haar was, kreeg ik het vermoeden dat er weer een delirium op aan het spelen was.. hoe langer ik er was, hoe duidelijker het werd...

tegen de tijd dat de huisarts kon komen, viel ze in slaap. We besloten dat we het een goede idee vonden om hem even te laten zien hoe onrustig ze sliep dus heb hem even op de hoogte gebracht van wat ik vond, dus ook van dat delier en toen heel zachtjes de arts opgewacht en mee naar binnen genomen.

hij was 3 weken op vakantie geweest en schrok zich te pletter van wat hij zag. Hoe ze zelf was en hoe haar hals eruit zag.. mama gaf toe dat ze pijn had (voor het eerst), maar ze gaf wel aan dat het nog te doen was voor haar.. na een kort gesprekje begon mama haar telefoon te pakken wat niet helemaal lukte en toen werd duidelijk wat ze wilde... ze wilde een datum gaan prikken voor de euthanasie.. die verklaring heeft ze aan het begin al ingevuld. Toen gaf ze aan dat ze wilde rekken tot de verjaardag van haar kleindochter. De arts vroeg wanneer dat was en ik antwoordde dat het 7 september was... toen zei de arts; maar dat ga je helemaal niet redden. Hij was erg eerlijk en bracht alles op een hele goede manier.. na wat praten kwam het erop neer dat euthanasie geen optie meer is eigenlijk, want dat zou 5 dagen duren en zoals ze nu is, heeft ze geen 5 dagen meer.

toen heeft mijn super mama besloten dat ze morgen rond 11 uur in slaap gebracht gaat worden. Ik ben zo zo zo gigantisch trots op haar, aangezien ze aan het begin van het gesprek aangaf dat ze bang is voor de dood. Ze wilde nog één avond met de familie en die heeft ze ook gehad.. alvast het kado aan haar kleindochter gegeven.. 

in de loop van de avond werd het steeds duidelijker dat er werkelijk een delier is. Ze vraagt rare dingen en begint zomaar te wijzen.. het is goed zo mama, lekker slapen 🧡