O wat een jaar!
O wat een jaar
Want voordat je het weet, is er een jaar voorbij. Een jaar geleden zaten we in de wachtkamer van het ziekenhuis. Om 15.20 uur was de afspraak, om 16.00 uur kwamen de chirurg en mammacareverpleegkundige eindelijk binnen. Ik kon toen al oefenen op het hebben van geduld. Ik kreeg te horen dat ik borstkanker had, maar wel te genezen. En ergens wist ik het. Het kon bijna niet anders. Tussen de mammografie, echo en punctie en de uitslag zaten 6 dagen. Die 6 dagen hel wens ik niemand toe. Groot was de opluchting toen ik te horen kreeg het is te genezen.
Het jaar is voorbij gevlogen aan de ene kant en aan de andere kant lijken sommige dingen ook veel langer geleden. Je went ook snel aan sommige dingen en sommige dingen wennen nooit.
Het is een heftig jaar geweest. En misschien is het goed dat ik niet alles van tevoren wist. Toch had ik ook graag dingen wel willen weten. Er werd gezegd chemoās, amputatie en bestralingen. Dan opeens misschien geen bestralingen, dan toch wel bestralingen. En dan opeens komt hormoontherapie om de hoek kijken. Voor 5 jaar, nee toch maar minimaal 5 jaar. Via onderzoeken wordt in de gaten gehouden of mijn eierstokken niet alsnog weer gaan werken. Mochten ze toch weer aan de slag gaan, dan moeten ze eruit gehaald worden. Ik wacht wel af of het gebeurt en maak me er niet druk om. Het geeft me alleen af en toe het gevoel dat net als ik denk, we hebben alles gehad, dan komt er weer wat uit de hoge hoed getoverd. Vertel gewoon in 1 keer wat eventuele gevolgen kunnen zijn. Het hele proces is al lastig genoeg voor een controlfreak.
Mijn botdichtheid is laag. Als er niets gebeurt, dan heb ik als ik bejaard ben osteoporose. Dit is een afname van de sterkte van de botten en hierdoor heb je een verhoogd risico op botbreuken, van met name de wervelkolom, heup, pols, bovenarm en bekken. Het risico op breuken neemt toe met de leeftijd. Ik heb altijd gedacht dat ik elastieken botten had. Ik kan de keren dat ik ben gestruikeld, mijn enkels heb verzwikt, ed. echt niet eens tellen zo vaak. En ik heb nog nooit iets gebroken, nou ja, behalve mijn teennagel en mijn ego. Mijn collega had een gebroken teen, dus ik let op haar en niet op een hoge drempel. Gevolg: ik ga onderuit voor een vol terras en de directeuren zagen het gebeuren. Mijn teennagel ging eraf. Nou, dat bleek achteraf niet de eerste keer te zijn. En mijn ego had iets te lijden, maar ja, als dat alles isā¦.
Er moeten nog onderzoeken worden gedaan, omdat de kanker wel weg is, maar nog niet alles is goed. Dacht ik even van ziekenhuisbezoekjes af te zijn, helaas! Ik krijg bv. nog een onderzoek van 8.30 ā 11.00 uur. Nou ja, dan hoef ik niet helemaal naar Geldrop voor 5 minuten zullen we maar zeggen.
Langzamerhand ben ik het gewone leven aan het oppakken. En me erbij neerleggen dat ik niet meer de oude word. Maar zoals eerder gezegd, ik ga voor een goede versie van Lilian 2.0. En soms gaat het me allemaal niet snel genoeg. Mijn energie is nog niet wat het geweest is. Daar ben ik met een oncologische fysio en een ergotherapeute mee aan het werk. Ik merk al vooruitgang. Maar wat de ene dag makkelijk kan, lukt de volgende dag absoluut niet.
Binnen een jaar ben ik voor de eerste keer naar de kapper geweest. Hoe fijn was dat! Alleen ben ik nu wel klaar met dit kapsel. Heeft iemand nog haarpokon?
En ga ik radicaal mijn leven omgooien? Nee, dat niet. Maar ik wil wel een inspiratie zijn voor andere lotgenoten. Ik zou willen voorkomen dat dezelfde fouten die bij mij zijn gemaakt, worden gemaakt bij anderen. Ik wil dat mammacareverpleegkundigen begrijpen dat iedereen op zijn eigen manier reageert. En dat dat ook mag! Niet iedereen is hetzelfde!
En helemaal op de oude voet verder gaan, wil en kan ik niet meer. Daarvoor is teveel gebeurd. Wat ik wel wil? Dat weet ik nog niet precies.
Ik heb altijd geroepen dat ik 350 jaar word. De rotsvaste overtuiging dat ik heel oud ga worden, ben ik kwijtgeraakt onderweg. Maar ik vecht voor alles wat ik waard ben om wel oud te worden. Het is tijd om de rollercoaster een plekje te geven.
Ik ben soms gefrustreerd, ongeduldig, balend dat mijn lijf en geest vaak strijd leveren. Maar ik geniet van het samenzijn met Ruud, ik geniet van dagjes sauna. Ik geniet van mijn vrienden, familie, hobby's en webshop.
Laten we reƫel blijven: het leven is niet altijd een feest. Maar ik hang zelf de slingers op. Ik hou te veel van het leven om er niet van te genieten!
En vandaag zeg ik uit de grond van mijn hart: de ergste ellende is voorbij, ik verheug me op de toekomst en ben zo fucking blij dat ik na een jaar kan zeggen, ik ben kankervrij, ik ben er nog!!!!
15 reacties
Wat een heftige tijd heb je achter de rug, dat heeft tijd nodig om allemaal te verwerken , in ieder geval is er rust nu om alles weer op te gaan bouwen in je eigen tempo. Je positiviteit straalt van je blog af, mooi.. veel sterkte en geniet, warme groet, EsmƩe
Lieve, lieve Lilian,
dikke tranen bij je blog. Tranen van meegevoelde frustratie, tranen van meegevoelde dankbaarheid en tranen van meegevoelde kracht. Ik ben er trots op dat ik je ken en je op je weg naar Lilian 2.0 af en toe mag vergezellen!
Liefs!
Dat mag je zeker! Graag zelfs! X
Met zo'n spirit kan je niet anders dan 350 jaar worden. :-)
Wat vliegt zo'n jaar voorbij, het een plekje geven is misschien nog wel een lange weg. Herkenbaar dat je de regie niet in de hand hebt bij deze ziekte, vreselijk is dat. Het is goed om vooruit te kijken, stap voor stap weer bouwen aan je "nieuwe" ik. Ga ervoor!
Heel veel sterkte!
Liefs Nonnie
Dank je wel! Liefs
Ik lees dat je naar de sauna gaat? Sterk hoor! Ik was 't voor mijn borst amputatie ook van plan maar vind 't beeld zoals 't eruit ziet op zijn zachts gezegd niet fraai. Voel me daardoor ook niet relaxed genoeg om wel te gaan. Moest je wennen of heb je 't gewoon naast je neergelegd vanaf 't begin? Oh, nog paar maandjes en je kan alweer uit verschillende kapsels kiezen hoor š
Om eerlijk te zijn, heb ik vanaf het begin geen moeite gehad. Het kan me gewoon niet schelen dat mijn borst eraf is. In dat ding zat iets dat me dood kon maken. Nou, dan hup eraf.
ik ga ook zwemmen zonder zwemprothese. En ik heb ook geen sjaaltjes of mutsen of een pruik gedragen als het niet hoefde. In de winter moest ik wel voor de kou, maar zodra het kon, hup muts weer af. Gewoon kaal koppie. En heeft iemand er last van, kijken ze fijn de andere kant op.
Afgelopen keer in de sauna heb ik een geweldig goed en fijn gesprek met iemand over borstkanker gehad. Had ik anders niet gehad.
ik hoop dat je de moed en zelfvertrouwen kunt vinden om ook naar de sauna te gaan!
Dag Lilian, dat was inderdaad een goed en super fijn gesprek vorige week met jou en je lieve collega. Je bleef de hele week in mijn gedachten, en nu zie ik je net 'passeren' in een berichtje op facebook over je blog. Hoe toevallig is dit! Die mindset die jij hebt, die nuchterheid ook, die sleept je hier doorheen. En doordat je zo dicht bij jezelf blijft is die schaamte er niet en dat straal je uit. Die saunadag was daardoor heerlijk (al was het water even erg warm š), Geen idee wat anderen ervan vonden dat je met 1 borst rondliep ipv met 2 maar ik dacht alleen maar: deze krachtige vrouw heeft een shitperiode achter de rug maar gaat voor het leven. Die 350 jaar zou ik nog maar op de to do lijst houden.
Ik ga je volgen, Lilian! Ik vond en vind je een prachtvrouw. Groetjes ook aan je collega!
Wat ontzettend leuk je hier tegen te komen! Nou, tegen te komen, we hadden natuurlijk liever op een andere plek gehad.
dank je wel voor je mooie woorden, en de groeten terug van Marja!
Zo mooi geschreven, een lach en een traan hier. MĆØn wat was dat spannend een jaar geleden! En kijk hoe ver je nu weer bent! Maakt mij trots en dankbaar! Sterkte met de laatste hindernissen Xxx
Hee Lieve Lilian, We "kennen" elkaar nu een tijdje via deze weg en wat fijn dat jij ook na een jaar kunt zeggen dat je beter bent. Ook al zijn we nog niet helemaal de oude, ondertussen gaan we toch weer de goede kant op. Fijn soms om met mensen te kletsen die tenminste snappen waar je het over hebt, vooral omdat we de energie voor ons doen en laten soms wel hebben en soms niet.... mensen die deze ervaring niet hebben snappen dat vaak niet; want je ziet er toch goed uit en je bent beter (wat zeur je nou....). Tegen elkaar kunnen we tenminste alles zeggen en het wordt begrepen want we hebben ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ik persoonlijk ga ook graag naar de inloopochtenden van het Vicky Brownhuis bij ons in het ziekenhuis. Daar vind ik gelijkgestemden en mogen we eens lekker klagen als het allemaal niet gaat zoals we willen. Hopelijk kun je snel weer naar de kapper voor een nieuw kapsel (al zul je dan eerst een tijdje weg moeten blijven). Nu is het waarschijnlijk nog babyzacht (was bij mij tenminste zo). Ik ga ondertussen (1 jaar verder) iedere 4 weken om het lekker kort te houden. Bevalt me goed. 12 september mag ik weer een mammografie maken en de 17e krijg ik daarvan de uitslag. Weer een lastige en spannende week, maar ik heb er best wel vertrouwen in dat het goed zal zijn. Dan is mijn 2e jaar na ontdekking al om en ben ik al een heel jaar genezen!!! Gaat kei snel!!!
Stukje is lange geworden dan ik bedoeld had. Tot volgende keer maar weer!
Dikke knuffel van Ingrid (Gridje)
Ha lieve Gridje,
We gaan zeker de goede kant op!
Ik ben heel bewust een tijd weggebleven bij het inloophuis. Ik wilde me niet aan mensen hechten waar ik snel weer afscheid van moest nemen. Ik wilde me eerst concentreren op beter worden. Ondertussen ga ik naar de Bondgirls-avonden. Ik probeer naar de handwerkgroep te gaan, alleen is dat vaak net op een dag dat ik andere afspraken heb waar ik niet onderuit kom.
Mijn haar is babyzacht inderdaad. Ik wil het weer lang laten groeien. Bijna heel mijn leven heb ik het kort gehad en nu ik het lang had, wil ik dat graag weer terug. En dan graag krullend en dik, dat is heel anders dan ik het had :). Maar het ziet er nu niet meer uit als een typisch kapsel van iemand met kanker. Ik had zelf voor dit kapsel kunnen kiezen. Snap je wat ik bedoel?
Het lijkt me zo spannend, weer een mammografie laten maken! Zo ver is het nog bij mij niet. Ik zal aan je denken!
Dikke knuffel terug!
Wat een heftig verhaal! Maar wat spreekt er ook een kracht en energie uit je bericht, hier krijg ik weer energie van, dank je wel!!
Dank je wel voor je mooie compliment