Dag lief hobbymaatje

Toen ik de diagnose borstkanker kreeg, werd ik geattendeerd op inloophuis De cirkel. Een huis voor (ex)kankerpatiënten en hun naasten. Ik heb er een paar workshops gevolgd en was één van hun gasten tijdens de Samenloop.

Een heel fijn huis, gerund door een groep geweldige vrijwilligers!
Maar ik vond het lastig om mensen te leren kennen die uitbehandeld waren. Dat was te confronterend, dus ik ben er niet veel geweest.

Op maandagavond zit ik bij een haakclubje. Het toeval wil dat daar ook 2 dames zitten met een geschiedenis met kanker. Een van de dames leeft in reservetijd, zoals ze altijd zei. We hebben met zijn drieën zo’n lol gehad om het feit dat we veel vergeten. We kunnen ook niet tellen, want we weten niet meer welke steek bv. steek nummer 20 was. Daar konden we zo hard om lachen! Zullen we een apart groepje vormen? Nee, heeft geen nut, we onthouden toch niet wanneer we hebben afgesproken. Wij vonden dat enorme humor.

Maar ook ervaringen uitwisselen, was fijn. En serieuze gesprekken voeren, het kon allemaal. Je vindt bij elkaar herkenning.

Ze waren en zijn een voorbeeld voor me. Mijn hobbymaatje met reservetijd kreeg opeens te horen dat haar hersentumor was gegroeid en er andere uitzaaiingen waren gevonden. Het ging hard achteruit, maar toch wilde ze oprecht weten hoe het met mij ging, maar ook hoe met anderen ging. Ze wilde nog naar de haakclub komen, maar het ging niet meer.

De Samenloop voor Hoop heb ik gelopen met haar op een ereplekje in mijn gedachten en in mijn hart.

En dan bereikt me het bericht dat ze is overleden. Mijn wereld staat even stil en ik zie haar voor me. Dat het leven niet altijd eerlijk is, dat wist ik al. En het wordt nu maar weer bewezen.

Lieve, sterke Céline, voor altijd in mijn hart 💖🎗Ik zal je missen.