Over leven...
Overleving lijkt mooi, maar het is een geestelijke lijdensweg.
Dag en nacht bewust van de dood.
Iedere dag hetzelfde: wegens omstandigheden uitgesteld.
Bij de geboorte krijg je de dood er gratis bij.
Lichamelijk gaat het mij overigens, zelfs na 4 jaar, nog steeds goed.
Mijn probleem is, dat ik van het leven hou.
Acceptatie lukt mij niet!
Jan
Foto met mijn zoontje Mike (1965), die maar 16 maanden mocht worden!
6 reacties
Dat is een heel groot verdriet om mee te dragen!
Lieve Lilybet,
Dat verdriet is al bijna 60 jaar onveranderd!!!
Het heeft mij misvormd.
Jan
Wat erg om te lezen dat je het verlies van een kind ook nog hebt moeten meemaken. Ik denk dat dit verdriet niet kan veranderen maar dat je als mens hierdoor wel verandert. En spijtig genoeg kan de omgeving dit niet altijd begrijpen.
Ann
Lieve Ann,
Enkele van mijn kinderen zie ik bijna nooit meer, maar het verlies van mijn mannetje grijpt me nog iedere dag naar de strot.
Jan
Jan,
Soms maken kinderen een eigen keuze en komen nog zelden in je leven. Je kan daar niets aan veranderen en je kan alleen maar hopen dat het hun goed gaat. Wat het verlies van je zoontje betreft is het anders. Je hebt zoveel niet kunnen meemaken terwijl je als ouders heel wat verwachtingen koestert. De pijn die je voelt is niet uit te drukken met woorden. Mensen die je nabij zijn en je begrijpen kunnen ze alleen meevoelen. Onze beste vrienden hebben een zoon verloren van kanker toen hij 20 jaar was. Ik heb het verdriet van het verlies van nabij meegemaakt en ik heb gezien dat dit niet overgaat, ook na 35jaar niet. Het is met vlagen en afhankelijk van periode en dagen heftiger. Veel zal je er niet aan hebben maar ik hou je deze dagen toch in gedachte.
Van harte,
Ann
Nog een paar dagen en dan is die schijnheilige maand ook weer voorbij.
Hopelijk wordt het voor velen van ons een succesvol 2025.
Jan