Vakantie

Daar zit je dan… eindelijk konden we weer eens op vakantie na de behandelingen.  Lekker ff de warmte op zoeken en helemaal tot rust komen… althans.. dat laatste is de bedoeling. Op 1 of andere manier lukt het me helaas niet. Elke dag onzeker.  En dan heb ik het over een eventueel ongelukje die kan gebeuren als je in een restaurant zit.

Constant daarmee bezig zijn geeft me niet de rust die ik me had voorgesteld. Zelfs al gekeken of er een vlucht eerder naar huis gaat. Want thuis is veilig. 

Zo voelt dat nu… die veiligheid moet ik overal zien te vinden en zou ook makkelijk moeten zijn.  Nou… voor mij niet.  

Afleiding zoeken helpt me wel. Dus heb inmiddels al kilometers gelopen.  Goed voor de spieropbouw en conditie.  Dus toch iets positiefs.

Ik krijg die onzekerheid op 1 of andere manier niet weg uit m’n kop.

Als we thuis zijn toch een afspraak maken bij de psycholoog. Helaas daarvoor een wachttijd van 9 weken waar je het nu nodig hebt.

Ik ga m’n best doen om toch van deze vakantie te genieten. De momentjes pakken die er wel zijn.