Van 2 naar 4 en van 4 naar 3 in 20 jaar ♥
Ik voel meer ruimte om mijn en ons verhaal weer meer te gaan delen en de lezers weer meer mee te nemen in mijn proces met alle ups en downs. Deze foto's kreeg ik als herinnering op Facebook van vandaag 10 jaar geleden ons gezin compleet en ik hier nog als Tamara Remijnse. Het raakt me als ik de foto zie van alleen mij met de kinderen en wetende dat er ook een foto is van ons met zijn viertjes. Toen 10 jaar terug nooit durven denken dat het vandaag de realiteit is dat er geen foto's meer gaan komen met Jos en zijn zo zo gewenste 2 kinderen.
We waren ongeveer 10 jaar samen toen we heel bewust hebben gekozen om te kijken of het ons samen gegund was om de zorg te mogen hebben voor een kindje. Toen de keuze gemaakt was, waren we binnen een maand zwanger van Joyce. Ik weet nog heel goed onze reactie toen we de test deden net voordat we een verjaardag hadden in Zeeland bij mijn zusje. We waren erg overdonderd dat het nu al raak was en hadden gedacht dat dit echt wel een jaar kon duren, voordat we zwanger zouden zijn. Nee hoor, onze eerste zwangerschapstest die we ooit gedaan hadden was gewoon meteen raak! We hebben het nieuws al heel snel gedeeld met iedereen die het maar horen wilde, want ja onze gedachte was stel het gaat toch nog mis dan willen we dit ook kunnen delen met onze omgeving.
Ik ben heel blij en dankbaar dat het ons gegund was om de zorg voor zo een kwetsbaar kleintje te mogen krijgen en het op onze eigen authentieke manier vorm te geven. Iedereen doet het op zijn eigen manier en zo ook wij, waarbij we natuurlijk niet altijd op 1 lijn zaten maar in de basis wel. Het zal rond deze periode geweest zijn 10 jaar geleden dat ik de stap het gezet om Jos ten huwelijk te vragen om me nog meer verbonden te voelen met mijn gezin door dezelfde naam te dragen als Jos en de kinderen.
Toen Jos ziek werd heb ik opgezocht of ik mijn getrouwde naam kon behouden als hij er niet meer zou zijn, zo belangrijk voelde voor mij de verbinding om dezelfde naam te kunnen dragen als de kinderen.
Vandaag vul ik samen met Joyce haar aanvraag in voor de middelbare school en is het natuurlijk confronterend dat ik daar als ouder alleen het gezag draag en moet invullen dat vader overleden is, maar ben ik ook heel dankbaar dat we de kinderen zo een mooie basis mee hebben gegeven en te zien hoe we nu met zijn 3 en als de Belletjes onze eigen weg vinden en toch in verbinding met elkaar ♥♥♥
