Eindelijk klaar met de bestraling.

Mijn man heeft na een jaar of langer met klachten rond gelopen eindelijk de stap naar de huisarts genomen,mijn man en ik en ook de huisarts dachten aan aambeien.
Soms een opgeblazen gevoel ,soms diarree,soms pijn bij ontlasten,enz.
Allerlei zalfjes ,huistuin en keuken middeltjes geprobeerd maar niks hielp aan de klachten.De huisarts zei dat zijn aambeien en verwees me man door naar het ziekenhuis om de aambeien eventueel te laten verwijderen.
Het ziekenhuis in onze woonplaats had een wachttijd van 6 mnd!!
We konden wel bij een kliniek terecht vlakbij en binnen een week.
De arts in de kliniek ging mijn man onderzoekn en me man schreeuwde het uit vd pijn.De dokter zei gelijk.....aambeien doen niet zoveel pijn en ik voel een harde verdikking van 2 tot 5 cm.
Hij zei gelijk het kan ook kanker zijn!?!?!
We waren sprakeloos,zo denk je dat je aambeien hebt en ineens kan je kanker hebben.
Gelijk de volgende week een biopsie gedaan,onder algehele narcose omdat het zo een pijn deed,en toen wachten op de uitslag.
We kregen telefoon en de uitslag was inderdaad anuskanker.
We werden door verwezen naar t ziekenhuis en toen is alles zo snel gegaan,dit was op 25 mei,dat we naar de kliniek gingen met het idee dat er een aambei zou worden weg gehaald
De arts in het ziekenhuis zette alles in werking,mriscan,ctscan en petscan.
Op de petscan was het duidelijk te zien ,een stuk van 4/5 cm er waren gelukkig geen uitzaaingen en daardoor werd gekozen voor 33x bestraling,zonder chemo,daar hadden ze voor overlegd want ze twijfelde erg wel of niet chemo erbij.
Dus ging me man vol goede moed aan de behandeling beginnen, de eerste 3 weken waren goed te doen,ondrtussen sportte hij nog elke dag en ging alles "normaal".
De 4e week begoonen de brandplekken/wonde te komen....het deeed elke x meer pijn,ik zelf als partner voelde me zo rot,want er is niks wat je voor hem kan doen,je voelt je machteloos,zo erg.
De wonden werden groter en groter,zijn liezen,zijn billen en vooral zijn anus waren eerst helemaal knalrood,toen zwart en daarna de vel eraf!!
De tip die we hier gelezen hadden over een fohn heeft hem wel geholpen,hij fohnt steeds de wonden droog en dan smeren.
De pijn en ook het lopen werd steeds moeilijker,dus nu inmiddels aan de morfinepleisters en smelttabletten van morfine als hij naar de wc moet.Door de bestraling moet hij vaak,soms 4 x of meer naar de wc en dat doet natuurlijk veschrikkelijk pijn!!
Gisteren was de laatste bestraling en nu moet eerst de wonden genezen en dan krijgt hij weer een scan om te kijken of de kanker ook echt weg is of minder is geworden.
Hij is nu ook heel erg moe,dat is ook allemaal vd bestraling.
Het is sterk tegen de kanker maar het maakt een mens zo zwak en ziek,tenminste bij me man dan.
Nu hopen dat de rotkanker weg is en dat hij snel opknapt.