Een lange weg te gaan.

Inmiddels zijn we een paar dagen verder en met me man gaat het op en neer,een goede ochtend en dan gevolgd door een slechte dag/avond verder!
Hij heeft ,nog steeds, zoveel pijn als hij naar de wc moet en soms moet hij 4/6 x per dag poepen,dat is echt het ergste,die pijn dan en daarna moet hij echt op de bank of bed liggen om bij te komen vd pijn,die dan een uur kan aanhouden!!
Nog steeds morfinepleisters en tabletten voor onder de tong die de pijnaanval opdat moment zoe moeten minderen,hij wordt wel suf maar die pijn voelt hij er gewoon door heen.
Nog steeds kan hij niet normaal recht zitten op een stoel,maar moet altijd op zijn heup half gaan hangen.
De wonden vd bestraling op zich genezen wel ,maar hebben ook zeker nog de tijd nodig,maar vooral die pijn in zijn anus ,die is en blijft zo erg.
Ik voel me nog steeds machteloos ,ik kan niks doen als hij zo een pijnaanval heeft,en laat hem dan even met rust ,vaak valt hij na een uur die pijn hebben te moeten doorstaan ,in slaap
Wordt dan wakker en vaak na een uur of iets langer begint alles weer van voor af aan.
De vermoeidheid vd bestraling heeft hij ook nog eens een x last van,hij is bijna continu moe,hij zegt het voelt alsof ik heel hard heb gesport ofzo.
Het afgelopen weekend ging het zo slecht met me man ,hij schreeuwde vd pijn,ik wilde naar het ziekenhuis gaan,maar me man wilde niet,hij heeft het een beetje gehad met ziekenhuizen en doktoren,wat natuurlijk wel begrijpelijk is.
Het is nu elke dagdeel weer iets ander,kwa pijn of moeheid of wat dan ook.
Maandag 4 september heeft hij weer een afspraak met de radiotherapeut om de wonden enz te bekijken.
We zijn benieuwd wanneer hij een nieuwe scan gaat krijgen om te kijken of deze zware behandeling uiteindelijk toch resultaat heeft en dat we kunnen zien dat de behandeling is aangeslagen en de tumor heeft verkleind of wat dan ook.
Maar wat een slechte film zijn we terecht gekomen en niemand weet hoe het afloopt!??!!?!