De nacht

  • Openbaar blog
  • woensdag 8 januari 2020
  • 242 x gelezen

Wat een dag. Vanmiddag komt Jeannette, vriendin vanaf de lagere school. Jeannette had ook een ontzettend lieve kennis die mij vanmorgen hielp voor en na de operatie. Zij wist de eerste tranen los te krijgen. Fijn om Jeannette weer te zien. Er komt ook een zuster die niet had doorgekregen dat ik er was. Goeie overdracht dus. Maar zo’n lieverd. Je kan geen kant op met links en rechts een drain en een infuus. Alles moet je vragen. Gelukkig is Jan er nog tot na de koffie. Als Jan weg is lig ik een beetje voor me uit te staren. Probeer te slapen. Maar er zijn alleen maar tranen. En ik wil zo graag slapen. Bel de zuster, ze komt er aan. Als laatste bij mij. Kan ze effe de tijd nemen. Praatje maken, huilen, ik mag weer op de postoel, dat is prettig plassen. Alle flessen van de drains mee. Alle pillen, alle prikjes genomen. Genoeg gehuild... ze wenst me sterkte. En daar lig ik weer, kan niet lekker liggen op m’n rug. Een andere optie is er niet. Effe een blog dan maar, beetje huilen en zo proberen toch wat te slapen. De nacht is zo wel heul lang....

Reageren
Volgend blogbericht

3 reacties

Fijn dat het verplegend personeel zo lief voor je is. Dat mag écht weleens meer beloond en gewaardeerd worden, mensen met passie voor hun vak en hun patiënt. Heel herkenbaar, want niets is fijner dan dat om jezelf te kunnen zijn en er ruimte is voor emotie. En tja die nachten... vond het ook zó verschrikkelijk en was altijd weer blij als het licht was. Hopelijk vandaag een wat betere dag en wellicht het nieuws dat je weer lekker naar huis mag. Denk aan je, dikke knuffel van ons! Liefs Jo xxx

Laatst bewerkt: 08/01/2020 - 11:50
Reageren